Η λάμψη από τα μάτια με το πιο άτακτο, ζαβολιάρικο, ζοριλίδικο, έμπειρο και απολύτως πειστικό rock ‘n’ roll βλέμμα του σύμπαντος, αυτά που έζησαν 70 χρόνια και πρόλαβαν να βιώσουν 70 περιπετειώδεις ζωές όλες μαζί σε μία, έσβησε την Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου του 2015.

Το σώμα του Αρχηγού Lemmy Kilmister δεν υπάρχει πλέον. Όμως στην περίπτωση του, κανένας, μα κανένας, επικήδειος δεν του πρέπει! Στον Lem μόνο γιορτές αρμόζουν. Γιορτές για τις συναρπαστικές ημέρες (και νύχτες) του, γιορτές για τους δίσκους και τα έργα του στην μουσική.

Μία τέτοια, έντυπη γιορτή για τον Chief, παρουσιάζουμε στο τεύχος που κρατάς στα χέρια σου, μία γιορτή η οποία τον αφορά συνολικά από το ξεκίνημα μέχρι το τέλος της ανεπανάληπτης διαδρομής. Στις σελίδες του παρακάτω αφιερώματος, υπάρχουν ο μουσικός Lemmy (εντός και εκτός Motörhead), ο στιχουργός, ο άνθρωπος και οι σκέψεις του, οι επισκέψεις του στην χώρα μας και οι κάθε λογής εμπειρίες μας με τον Αρχηγό, το βιβλίο της αυτοβιογραφίας του δίπλα στην ταινία “Lemmy the Movie”, η τελετή αποχαιρετισμού του που ουσιαστικά αποτελεί ένα σημαντικότατο rockmentary, οι δηλώσεις των κοντινών του ανθρώπων, αλλά και συνολικά ο χαρακτήρας, η οπτική και η περήφανη περπατησιά του επί της γης.

Αν πρέπει να προσθέσουμε κάτι ακόμα σ’ αυτόν τον πρόλογο, είναι το αυτονόητο για όλους εκείνους που από τις 28 Δεκεμβρίου 2015 και δώθε, αισθανόμαστε τον πλανήτη απείρως πιο άδειο και φτωχότερο… Ο Lem κέρδισε τα πολεμικά του γαλόνια, τα rock ‘n’ roll του παράσημα και την αιώνια αθανασία του, όχι την στιγμή που «έφυγε». Τα κέρδισε εν ζωή. Και αυτή, την μόνη αθανασία στην οποία πίστευε, το βιολογικό τέλος του σώματος δεν θα μπορέσει να του την στερήσει ποτέ. Μα ποτέ όμως. Lemmy is God.

Τα πάρα πολλά υπόλοιπα στο τεύχος Φεβρουαρίου που κυκλοφορεί.

comments