Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Bree Studio (όπως και ο πρόσφατος δίσκος των Mortal Torment) στην Αθήνα, η μίξη και το mastering έγινε στο Anthropocide Studio (Abominable Putridity, Mortal Torment, Aborted Fetus, κ.α. ) στη Λευκορωσία ενώ την επιμέλεια του εξωφύλλου ανέλαβε η γνωστή και μη εξαιρετέα Remedy Art Design (Γιάννης Νάκος).
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΧΑΛΙΚΙΑ
Φτάσαμε λοιπόν στο φιλόξενο χώρο ηχογράφησης του δίσκου, το Bree Studio στο Περιστέρι, επιβιβαστήκαμε στο διαστημόπλοιο των Gravastar και με την απαραίτητη μπύρα ανά χείρας ετοιμαστήκαμε για την συνέχεια της ιστορίας του πρώτου δίσκου και το ταξίδι μας στο διάστημα, μέσα από τα μάτια του ερπετού. Φύγαμε λοιπόν...
1. “Beneath the Stars (Intro)”: Και το ταξίδι ξεκινάει με μια αφήγηση γύρω από την φωτιά που σιγοκαίει ενώ η μουσική προς το τέλος συνδέεται άψογα με την συνέχεια...
2. “The Serpent God”: ... και το πρώτο κομμάτι του δίσκου που κινείται σε groove ρυθμούς, με κοφτές κιθάρες και groovy drumming. Εδώ συναντάμε και τα πρώτα guest φωνητικά από δύο μουσικούς, αρχικά από τον Βαγγέλη “Erevos” Καλαθάκη (Unholy Ritual) και στο κλείσιμο από τον Γιάννη Νάκο (Mortal Torment). ‘Εναρξη που μπερδεύει καθώς το κομμάτι ξεφεύγει από το melodic death στοιχείο του δίσκου (η μπάντα έχει δημοσιεύσει και lyric video για το κομμάτι). Ιδανική ωστόσο αρχή.
3. “Evolution”: Κομμάτι φόρος τιμής στους In Flames και πιο συγκεκριμένα στο “Clayman”. Με το αλα “Only for the Weak” riff και τα φωνητικά να παραπέμπουν σε πιο “Satellites and Astronauts” στιγμές, η μπάντα δείχνει μια από τις βασικές τις επιρροές μέσα όμως από το δικό της προσωπικό ύφος. Κομμάτι που κερδίζει εύκολα τους φίλους των προαναφερθέντων Σουηδών και όχι μόνο.
4. “Antediluvian”: Ακόμα μια groove στιγμή με επιρροές από την Φινλανδική melodic death σκηνή με ωραία πλήκτρα που πλαισιώνουν ιδανικά το κομμάτι. Το αργό breakdown προς το κλείσιμο ακολουθεί ένα εξαιρετικό ρυθμικό γύρισμα με το αρχικό riff να κλείνει αυτό το κομμάτι με το ιδιαίτερο όνομα. Πέντε λεπτά που σε γυρνάνε στην πρώτη κυκλοφορία της μπάντας “Genetic Genesis”.
5. “Kraldjur (Instrumental)”: Ένα διαστημικό instrumental κομμάτι δομημένο από πλήκτρα, με την γαλήνη του να δίνει την κατάλληλη πάσα για την συνέχεια. Calm before the storm.
6. “Cold Blood”: Πιο γρήγορο κομμάτι, με πολύ ωραίες μελωδίες και ένα εθιστικό, συναυλιακό (και λίγο πιο power metal) refrain. To trance πέρασμα στη μέση του κομματιού ακολουθεί ένα από τα καλύτερα solo του δίσκου. Ένα από τα highlights.
7. “A Venomous Spirit”: Ο κροταλίας στην αρχή σηματοδοτεί την πιο mid – tempo, μέχρι στιγμής, σύνθεση του δίσκου. Γυναικεία guest φωνητικά αυτή τη φορά από την Christine Ullorja στο μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι.
8. “Reptilian Dreams”: Οι ταχύτητες ξανανεβαίνουν με το ομότιτλο και άλλο ένα πολύ καλό solo. Ορισμένες Dark Tranquillity παραπομπές, πολύ ωραία κιθαριστικά leads και ένα πορωτικό refrain που σε προτρέπει να φωνάξεις “REPTILE!!!!”.
9. “Mother of the Nation”: Και η μεγάλη έκπληξη έρχεται εδώ. Μια δυναμική μπαλάντα την οποία ντύνει με την εξαιρετική φωνή και ερμηνεία της για ακόμα μια φορά η Christine Ullorja. Aκόμη ένα refrain που θα σιγοτραγουδάς με το πέρας του δίσκου και μια σύνθεση που όχι μόνο δεν ακούγεται ξένη αλλά ταιριάζει απόλυτα με την όλη ροή του album.
10. “Obsidian Alchemy”: Δεύτερο κομμάτι με την συμμετοχή του “Erevos” και αναμφίβολα η πιο σκοτεινή στιγμή του δίσκου. Mid – tempo ρυθμοί και δυνατό μπάσο που προμηνύουν το τελειωτικό χτύπημα που ακολουθεί.
11. “Dragonrider”: Εντυπωσιακό ηχητικό εφέ τα φτερά του δράκου στην αρχή και ακόμα πιο εντυπωσιακό φινάλε με το πιο ξεσηκωτικό κομμάτι να κλείνει... χορευτικά το album. Ταχύτητες, drumming, όμορφες μελωδικές γραμμές από πλήκτρα και κιθάρες και ρυθμικές αλλαγές που συνθέτουν το ιδανικό soundtrack για moshpits σε επικείμενα live τους. Credits στο πολυφωνικό “DRAGON!!!” στο refrain.
Το “Reptilian Dreams” είναι μια νέα γνωριμία με την μπάντα. Πάρα πολύ ανώτερο από τον προκάτοχο του παρουσιάζει μια μπάντα γεμάτη όρεξη, ιδέες, ικανότητες και φυσικά αγάπη για το Σκανδιναβικό μελωδικό death metal. Mια ιστορία που ξετυλίγεται μέσα από στίχους, ηχητικά εφέ και έντεκα πολύ καλές συνθέσεις χωρίς καμία στιγμή μονοτονίας (καθώς οι ταχύτητες και τα συναισθήματα αλλάζουν συνεχώς), οι οποίες σου καρφώνονται στο μυαλό από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Ένα πολύ καλό album το οποίο την στιγμή που θα κυκλοφορήσει (και δεν νομίζω πως θα αργήσει να βρεθεί δισκογραφική) θα τραβήξει πολλά βλέμματα πάνω του και αναμφίβολα θα βαράει ασταμάτητα στα ηχεία των φίλων του melodic death metal ήχου.
Death came through a spaceship. The Gravastar spaceship.
