Τοφαινόμενο της έκρηξης της ελληνικής σκηνής σε ποιότητα και ποσότητα στις μέρες μας, είναι δεδομένο και μας χαροποιεί ιδιαιτέρως. Γι αυτό τον λόγο και με αφορμή τους νέους δίσκους από τους Planet of Zeus και Suicidal Angels, στο τεύχος Μαΐου φιλοξενούμε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα που καταγράφει τα albums που μας ενθουσίασαν από το 2014 μέχρι σήμερα.
Ο πρόλογος μεγάλου άρθρου που μπορείτε να διαβάσετε στο τεύχος λέει τα εξής:
Όταν σε φιλικές συζητήσεις με ρωτάνε άνθρωποι εκτός των συνόρων -Γερμανοί, Σουηδοί, Άγγλοι, κτλ- την γνώμη για τα δρώμενα της Σκηνής στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια μία απάντηση έχω: «Πες μου εσύ έναν φετινό δίσκο από την χώρα σου που σε κέρδισε, από όποιο ρεύμα θέλεις, δεν έχει σημασία, να σου πω εγώ πέντε φετινούς δίσκους από ελληνικά σχήματα που είναι καλύτεροι». Και ξέρεις κάτι; Το εννοώ, υπό την έννοια ότι σαφώς π.χ. ένας Γερμανός μπορεί να μου μιλήσει για καλούς δίσκους που κυκλοφορούν από σχήματα της χώρας του, αλλά πλέον μπορώ κι εγώ αλλά κι ο καθένας που είναι καλά διαβασμένος, να του πασάρει χειροπιαστά έργα από παιδιά της διπλανής μας πόρτας, που θα του πάνε το σαγόνι μια βόλτα μέχρι το πάτωμα... Μη νομίζεις, δεν είναι λεκτική υπερβολή, έχει συμβεί αρκετές φορές στο τελευταίο χρονικό διάστημα. Και δεν έχει συμβεί είτε για να ψαρώσω κάποιον εκτός των συνόρων, είτε για να του πουλήσω εθνική μόστρα. Ουδόλως με απασχολούσε κάτι τέτοιο στο παρελθόν, καθόλου δεν με νοιάζει και σήμερα. Ο καλός δίσκος είναι καλός από όποια γωνιά του πλανήτη κι αν προέρχεται. Απλά η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι και η Σκηνή, βγάζει κατά ριπάς δισκάρες.
Λαμβάνοντας, λοιπόν, αφορμή από τους νέους δίσκους των Planet of Zeus και Suicidal Angels (εκατέρωθεν σπέρνουν και θερίζουν, το καθένα στον δρόμο που κινείται), αλλά κι από την οργασμική πληθώρα καταπληκτικών albums που προέρχονται από ελληνικά σχήματα, είπαμε ότι θα ήταν μία καλή ιδέα να καταγράψουμε όλες εκείνες τις δουλειές που μαγνήτισαν εντονότατα το ενδιαφέρον μας τα τελευταία 2 και κάτι χρόνια, από το 2014 μέχρι σήμερα.
Συνεπώς, φτιάξαμε έναν οδικό χάρτη που αφορά τα πεπραγμένα της Σκηνής βασιζόμενοι αποκλειστικά σε studio albums (δεν συμπεριλάβαμε δηλαδή singles, demos, ΕΡ’s και splits) τα οποία μας ενθουσίασαν και προέρχονται από κάθε ρεύμα του ευρύτερου χώρου που μας αφορά. Αφήσαμε απ’ έξω μόνο εκείνες τις studio δουλειές που είτε φιλοξενήσαμε στο προηγούμενο τεύχος του Hammer, είτε παρουσιάζονται στις παρακάτω σελίδες του παρόντος τεύχους.
Και να σου πω και κάτι ακόμα. Τώρα που βλέπω ολοκληρωμένη την λίστα μπροστά μου, το ξανασκέφτομαι. Την επόμενη φορά για κάθε album που θα μου μιλάει κάποιος φίλος από το εξωτερικό, θα του απαντώ για 10 δικά μας. Εύκολα.
