Γεια χαρά, Tony. Πώς είσαι;
Είμαι εντάξει προς το παρόν, τολμώ να πω. Έχω λέμφωμα τρίτου βαθμού οπότε μπορεί να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή. Γι’ αυτό περιοδεύουμε με διακοπές. Δεν είναι η συναυλία που με κουράζει, είναι οι πτήσεις και οι αφίξεις στο ξενοδοχείο στις 4 το πρωί. Δεν είναι καλό για την υγεία μου γιατί επηρεάζει τα αιμοσφαίριά μου. Λατρεύω όμως να παίζω με τη μπάντα και είναι λυπηρό που αυτή θα είναι η τελευταία μας περιοδεία.
Είναι περίεργη η σκέψη πως δε θα ξαναπαίξετε σε όλες αυτές τις χώρες;
Αυτό το γεγονός με «χτύπησε» άσχημα στην Αυστραλία. Σκέφτηκα «διάολε, αυτό ήταν δε θα ξανάρθουμε ποτέ εδώ». Είναι πολύ συγκινητικό. Δε σημαίνει βέβαια ότι σταματάμε να παίζουμε μαζί. Απλώς δεν θα ξαναπεριοδεύσουμε ή τουλάχιστον αυτό ισχύει για ‘μένα. Ο Ozzy και ο Geezer μπορεί να συνεχίσουν! (γέλια)
Έχεις σκεφτεί ποτέ το πώς ένα ατύχημα σε μεταλλουργείο οδήγησε στη γέννηση του heavy metal;
Ήταν η τελευταία μου μέρα στη δουλειά γιατί μετά θα περιόδευα με μια μπάντα στη Γερμανία. Γύρισα σπίτι για μεσημεριανό και δεν ήθελα να ξαναπάω μέχρι που η μητέρα μου είπε πως πρέπει να τελειώσω τη δουλειά σωστά. Το μηχάνημα κατέβηκε και έκοψε τα ακροδάχτυλά μου. Αυτό όμως με έκανε πιο επίμονο. Έλιωσα ένα πλαστικό μπουκάλι απορρυπαντικού πιάτων και έφτιαξα τεχνητά και στη συνέχεια χαμήλωσα το κούρδισμα για να μπορώ να παίζω ευκολότερα. Βρήκα τον ήχο μου εξαιτίας του απορρυπαντικού!
Και ξαφνικά είσαι σε μια μπάντα που λέγεται Black Sabbath και που η μισή χώρα σας θεωρεί σατανιστές.
Όντως μας ενδιέφερε ο αποκρυφισμός. Ο Geezer κι εγώ βλέπαμε πολλές ταινίες τρόμου. Όμως ξαφνικά άρχισαν να έρχονται «μάγισσες» στις συναυλίες μας. Ένα βράδυ που γυρίσαμε στο ξενοδοχείο βρήκαμε μια ολόκληρη σειρά από αυτές, ντυμένες με μαύρους μανδύες να κάθονται στο πάτωμα και να ψέλνουν. Έπρεπε κυριολεκτικά να πατήσουμε πάνω τους για να φτάσουμε στα δωμάτιά μας. Τελικά τους φυσήξαμε τα κεριά που κρατούσαν και τους τραγουδήσαμε το “Happy Birthday”. Αυτό τις εκνεύρισε περισσότερο απ’ όλα!
Εκτός από riff master είσαι και ένας από τους κορυφαίους πλακατζήδες της rock ιστορίας. Στ’ αλήθεια ανατίναξες τα ψάρια του Richard Branson (σ.σ. Άγγλος επιχειρηματίας, γνωστότερος ως ιδρυτής του Virgin Group στο οποίο ανήκει και η ομώνυμη δισκογραφική);
Μέναμε στο σπίτι του για να κάνουμε έναν δίσκο. Τότε τραγουδιστής μας ήταν ο Ian Gillan των Deep Purple. Έστησε λοιπόν μια σκηνή για να κοιμηθεί έξω επειδή ήθελε τον καθαρό αέρα για τη φωνή του και όλες αυτές οι βλακείες. Όπως και να ‘χει, γυρίσαμε από την pub και έβαλα πυροτεχνήματα γύρω από τη σκηνή του. Η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που η σκηνή απογειώθηκε με ένα σύννεφο-μανιτάρι σαν από πυρηνική βόμβα. Το ωστικό κύμα διαπέρασε και τη λίμνη και όλα τα υπέροχα ψάρια άρχισαν να αναδύονται στην επιφάνεια. Σκεφτόμασταν «διάολε, ποιος θα το πει στον Branson;». Ήταν και μια εκκλησία δίπλα και φυσικά, μάζεψαν υπογραφές εναντίον μας.
Πώς άλλαξαν τα ναρκωτικά τη μουσική σας;
Μας έκαναν να πειραματιστούμε και να συζητάμε για πολλή περισσότερη ώρα σε σημείο που μέναμε ξάγρυπνοι όλο το βράδυ. Μετά κοιταζόμασταν, την άλλη μέρα, και δε θυμόμαστε τίποτα!
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη.
