«Ξεκινήσαμε να προβάρουμε για μερικά shows, και ήμουν βραχνιασμένος μετά από μία ώρα. Παίξαμε στο Marquee Club και μετά δεν μπορούσα να μιλήσω για δυο μέρες. Ήμουν απελπισμένος. Είχα τραγουδήσει σε ένα album το οποίο είχε εξαιρετικές αντιδράσεις όμως αισθανόμουν σαν απατεώνας. Η φωνή μου δεν άντεχε. Τριγύριζα για μερικές ημέρες, κλαίγοντας πάνω από τη μπύρα μου, μέχρι που το υποσυνείδητό μου, μου τράβηξε την προσοχή σε κάποιες σοφές οδηγίες που μου είχε δώσει η οδοντίατρος πρώην κοπέλα μου. Ως μαθήτρια του φημισμένου Κολλεγίου Θηλέων Cheltenham, είχε κάνει αρκετά εκτεταμένα μαθήματα φωνητικής και κρατούσε ένα τετράδιο με σημειώσεις.

-Νομίζω ότι έχεις μια πολύ καλή φωνή, αλλά χρειάζεται περισσότερο έλεγχο, μου είπε κάνοντάς μου μάθημα για το χρώμα της φωνής μου

Γκρίνιαξα, αλλά μου κέρδισε το ενδιαφέρον

-Για παράδειγμα;

-Μπορείς να κάνεις αυτό με τη γλώσσα σου;

Κοίταξα στο στόμα της. Αν με παρατηρούσε κάποιος θα νόμιζε ότι προσπαθώ να βγάλω ένα χρυσόψαρο, όμως στην πραγματικότητα εξέταζα την ικανότητά της να κάνει τη γλώσσα της επίπεδη, σαν πατημένος βάτραχος.

Δανείστηκα το βιβλίο με τις ασκήσεις της και πήγα στη βιβλιοθήκη ερευνώντας τη φωνή και πώς αυτή δουλεύει.

«Θυμάσαι το μικρό τετράδιο και τις ώρες έρευνας για την αναπνοή και τον ήχο στη βιβλιοθήκη;», είπε το υποσυνείδητό μου. «Θυμάσαι τις ηλίθιες ασκήσεις με τα κεριά, να κρατάς καρέκλες μπροστά σου, να στηρίζεις τη μέση σου πάνω στον τοίχο, κι ένα σωρό άλλα περίεργα πράγματα ώστε να ενδυναμώσεις το διάφραγμά σου και να αναπτύξεις αντήχηση στη φωνή που βγαίνει από το στήθος και από το κεφάλι;», μου είπε. Άρχισα να το προσέχω.

Η τεχνική είναι άδεια εκτός κι αν την εφαρμόσεις. Έχεις τεχνική την οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις για την νέα σου φωνή. Μην λυπάσαι τον εαυτό σου και φέρσου έξυπνα. Μάθε να είσαι ο εαυτός σου. Δίδαξε τον εαυτό σου.

Άρχισα να απολαμβάνω τη νέα μου αγωγή. Ξεκίνησα να βλέπω το νέο τοπίο που είχε εμφανιστεί μπροστά μου. Αν ήμουν ζωγράφος, θα ήταν σαν να έπαιρνα έναν τεράστιο καμβά και μια παλέτα γεμάτη από νέα χρώματα.

Το μέλλον στη φαντασία μου άρχισε να με ενθουσιάζει όμως δεν ήμουν σίγουρος πως θα είναι με τους Samson. Η A&M Records έδειχνε ενδιαφέρον για εμάς. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, έδειχνε ενδιαφέρον για εμένα, κάτι που έγινε αναμφισβήτητα ξεκάθαρο σε μια φωτογράφιση στην οποία εγώ βρισκόμουν στο προσκήνιο και η μπάντα κρυμμένη στη μέση απόσταση.

Το Reading Festival εκείνη τη χρονιά ήταν πολύ καλό, όμως είχαμε διαφορετικό drummer. Ο Barry είχε φύγει γιατί ήταν απόφαση του Paul. Συμπαθούσα τον Barry όμως έπρεπε να παραδεχτώ ότι στο θέμα του drumming καθαυτό, υπήρχαν κάποιες αδυναμίες. Τον αντικατέστησε ο Mel Gaynor. Βρισκόταν σε τέσσερις διαφορετικές μπάντες την ίδια στιγμή και είχε πολύ ενεργή κοινωνική ζωή. Ήταν απίστευτος drummer. Το κύκνειο άσμα μας στο Reading ήταν καλό. Παρουσίασα τη νέα μου φωνή, όλοι χειροκρότησαν και σε κανέναν δεν έλειψε η μάσκα από λάτεξ.

Το φεστιβάλ ήταν πλημμυρισμένο από κουτσομπολιό και φήμες εκείνο το βράδυ. Δεν υπήρχαν λάσπες – όλα ήταν ωραία και στεγνά – και το αλκοόλ και τα χημικά έκαναν μια πολύ καλή δουλειά στο να δημιουργήσουν αστάθεια και ανικανότητα. Στο μέσο ενός ξέφωτου, περικυκλωμένου από χώρους φιλοξενίας και σκηνές που πουλούσαν μπύρες, βρισκόταν ένας πάσσαλος με λαμπερά λευκά φώτα στην κορυφή. Βρισκόμουν σε μία απ’ τις σκηνές με τις μπύρες όταν με πλησίασε ο Rod Smallwood λέγοντας: «πάμε κάπου ήσυχα να συζητήσουμε». Βγήκαμε έξω και σταθήκαμε κάτω από τον πάσσαλο στη μέση των παρασκηνίων, φωτισμένοι ώστε να μας βλέπουν όλοι. Ήμουν σίγουρος ότι κάτι ετοίμαζε.

-Θέλεις να έρθεις στο δωμάτιό μου να τα πούμε;, με ρώτησε. Σίγουρα δεν ήθελε να μου δείξει τις χαλκογραφίες του. Το Holiday Inn του Reading γινόταν ένας χαμηλοτάβανος λαβύρινθος κραιπάλης για μια εβδομάδα πριν και μετά το φεστιβάλ αν, φυσικά, μπορούσες να τρυπώσεις εκεί μέσα.

Πίσω στο δωμάτιο, μακριά από περίεργα μάτια, ο Rod άνοιξε τα χαρτιά του. «Σου προσφέρω την ευκαιρία να κάνεις audition για τους Iron Maiden», είπε. «Ενδιαφέρεσαι;»

Αποφάσισα ότι φτάνουν οι υπεκφυγές επομένως του είπα αυτό που σκεφτόμουν: «Πρώτα απ’ όλα ξέρεις ότι θα πάρω τη θέση, ειδάλλως δεν θα με ρωτούσες. Δεύτερον, τι θα γίνει με τον τωρινό τραγουδιστή, τον Paul; Ξέρει ότι φεύγει; Τρίτον, όταν πάρω τη θέση, γιατί αυτό θα γίνει, είστε έτοιμοι για ένα εντελώς διαφορετικό στιλ και γνώμες, και για κάποιον που δεν πρόκειται να υποχωρήσει; Μπορεί να είμαι ενοχλητικός αλλά το κάνω για τους σωστούς λόγους. Αν δεν το θέλετε αυτό, πες το μου τώρα και φεύγω.»

Η ομιλία μου ήταν γεμάτη από νταηλίκι, αδικίες και αυθεντικό αυτοσχεδιασμό. Αν οι Iron Maiden ήθελαν να παίξουν με το Σφυρί των Θεών, προχωράμε. Αν όχι, πάρτε δρόμο και βρείτε κάποιον πιο βαρετό από ‘μένα. Όπως λέει η παροιμία, όμως, πρέπει όλοι να προσέχουμε τι ευχόμαστε γιατί μπορεί να το αποκτήσουμε!»

Οι παραγγελίες της αυτοβιογραφίας γίνονται εδώ.