Οι DIRTY GRANNY TALES είναι από τα σχήματα που δεν περιορίζουν το καλλιτεχνικό τους όραμα. Οι αλλόκοτες, σουρεαλιστικές, σκοτεινές και επώδυνες διηγήσεις των παραμυθιών της Βρόμικης Γριάς, μπλέκουν με μουσικές, κουκλοθέατρο, χορό και animation. Όποιος έχει παρακολουθήσει παραστάσεις τους γνωρίζει ήδη ότι το άθροισμα όλων αυτών είναι απολαυστικό για τον θεατή. «Μειονέκτημα» τους για εμάς που μένουμε στην Ελλάδα; Το σχήμα, εδώ και αρκετά χρόνια έχει ξενιτευτεί στη Γερμανία, χρησιμοποιεί ως έδρα το Βερολίνο, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην τους βλέπουμε όσο συχνά θα θέλαμε. Ακριβώς γι’ αυτό, η αναγγελία των παραστάσεων τους 25 Μαρτίου στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη, την επομένη, Σάββατο 26 Μαρτίου, στο Lab Art του Βόλου1, 2, 3, 7, 8, 9, 10 Απριλίου στην Αθήνα στο θέατρο Χώρα και 6 Απριλίου στην Πάτρα στο θέατρο Πάνθεoν, μας κάνουν ιδιαίτερα χαρούμενους.

Με αφορμή, λοιπόν, την επίσκεψη τους στην χώρα μας, πιάσαμε κουβέντα με τον MOULDBREATH, τον άνθρωπο που κινεί με μαεστρία τα νήματα αυτής της ιδιαίτερης, αλλά και τόσο ουσιαστικής, παρέας καλλιτεχνών.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟ

Καταρχάς να σου πω ότι μας λείψατε και χαιρόμαστε πολύ που θα σας απολαύσουμε από κοντά. Βοηθά το καλλιτεχνικό όραμα που έχεις για τους Dirty Granny Tales το γεγονός ότι σε παγκόσμιο επίπεδο διανύουμε ιδιαίτερα σκοτεινούς καιρούς; Το ρωτώ αυτό, μιας και η Βρώμικη Γριά, μας έχει συνηθίσει στο να διηγείται επώδυνα παραμύθια.

Μας έχει λείψει πολύ το ελληνικό κοινό, ανυπομονούμε να δείξουμε τη δουλειά μας σε μία χώρα που η Βρώμικη Γριά της το χρωστάει εδώ και 4 χρόνια. Γενικώς πιστεύω πως μέσα από δύσκολες καταστάσεις τα συναισθήματα γίνονται πιο έντονα, κάτι το οποίο είναι θησαυρός έμπνευσης για έναν καλλιτέχνη. Συνήθως τέτοιες περιόδους στον χώρο του θεάματος τα περισσότερα σχήματα θέλουν να διασκεδάσουν τον κόσμο, να τον κάνουν να γελάσει, να χορέψει, να ξεχαστεί από την σκοτεινή πραγματικότητα. Εμείς αντιθέτως έχουμε την τάση να σκάβουμε την ανθρώπινη ψυχή μέχρι να φτάσουμε στα αρχέγονα ένστικτα, να δείξουμε την αιτία της αυτοκαταστροφικής μας φύσης. Μ’ ένα αλληγορικό χαρακτήρα θέλουμε να προβληματίσουμε και όχι να δημιουργήσουμε μία ακόμα παραδεισένια ψευδαίσθηση.

Στις εξαιρετικές παραστάσεις σας, παρουσιάζετε έναν συνδυασμό από ζωντανή μουσική, χορό, κουκλοθέατρο και προβολή animation. Όλο αυτό το απαιτητικό εγχείρημα, πόσο δύσκολο είναι να αποδοθεί επί σκηνής; Θέλω να πω, βρίσκετε ειδικούς χώρους για να σας φιλοξενήσουν ή έχετε μάθει να προσαρμόζεστε ανάλογα με τις συνθήκες;

Σίγουρα οι χώροι που εμφανιζόμαστε πρέπει να έχουν κάποιες προδιαγραφές, κυρίως το μέγεθος του stage, να υπάρχουν παρασκήνια, κλπ. Δεν μπορείς να πεις πως είμαστε μία θεατρική ομάδα. Είμαστε ένας συνδυασμός μουσικού σχήματος με θεατρικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει πως έχουμε και κάποιες απαιτήσεις όσον αφορά τον ηχητικό εξοπλισμό. Γι’ αυτό πολλές φορές νοικιάζουμε extra ό,τι λείπει από ένα χώρο. Επίσης έχουμε και version της παράστασης “Didi's Son” με full animation projection χωρίς το θεατρικό κομμάτι, οπότε έχουμε βρει τρόπο να παίζουμε και σε μικρά stages.

Στις εμφανίσεις σας στο εξωτερικό, ποιες είναι οι αντιδράσεις και τα σχόλια που εισπράττετε από τον κόσμο που σας παρακολουθεί; Ποικίλουν από χώρα σε χώρα ή πάνω- κάτω όπου κι αν βρίσκεστε οι άνθρωποι λαμβάνουν με ίδιο τρόπο αυτά που τους μεταφέρει το έργο σας;

Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το πώς μπορείς να δεις την κουλτούρα ενός λαού μέσα από το feedback που παίρνεις ως performer. Κάποιοι είναι περισσότερο εκφραστικοί, κάποιοι ακολουθούν το συναίσθημα, κάποιοι έχουν αναλυτική διάθεση. Έχω συναντήσει εδώ στη Γερμανία μερικές φορές κόσμο να μην δείχνει ενθουσιασμό, και να τους βλέπω να έρχονται σε όλες τις παραστάσεις μας. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από αυτό το συναίσθημα που λαμβάνουμε από τον κόσμο. Η αντίδραση του κοινού ήταν από την πρώτη μας εμφάνιση ένα μεγάλο κίνητρο να συνεχίσουμε. Είναι το βασικό μας καύσιμο, μας δίνει ενέργεια και ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο γι’ αυτό. 

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου παραμυθάδες στην λογοτεχνία και ποιοι στην μουσική; Από ποιους λογοτέχνες και από ποιους μουσικούς απολαμβάνεις τις διηγήσεις τους;

Tα κλασσικά παραμύθια με ήρωες πρίγκιπες, σίγουρα δεν με ελκύουν καθόλου. Μου αρέσει και το σουρεαλιστικό στοιχείο, ιδίως όταν μιλάμε για άλλες διαστάσεις, ας πούμε ο Lewis Carroll περιγράφει τον κόσμο που συναντά η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων μ’ ένα δικό του τρόπο. Αν είχα να διαλέξω έναν παραμυθά στο χώρο της μουσικής, χωρίς δεύτερη σκέψη αυτός θα ήταν ο David Bowie.

Οι επικείμενες παραστάσεις σας σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο και Αθήνα έχουν τον τίτλο "Telion's Garden". Διάβασα στο Δελτίο Τύπου που δημοσιοποιήσατε ότι έχουν ως βασική επιρροή την μετανάστευση. Να υποθέσω ότι η δική σας εμπειρία ως μετανάστες στη Γερμανία, μιας και εδώ και αρκετά χρόνια έχετε έδρα το Βερολίνο, έχει παίξει τον ρόλο της στην διαμόρφωση του έργου που θα δούμε;

Υπήρχαν πολλά ανάμεικτα συναισθήματα λίγο καιρό πριν αναχωρήσουμε για το Βορρά. Δεν ξέραμε τι μας περιμένει, πήραμε τα όργανα μας μία μέρα και φύγαμε. Αυτή η κίνηση ήταν σαφώς η βάση να γεννηθεί αυτή η ιστορία.

Σε σχέση με το καλλιτεχνικό όραμα που έχεις για τους Dirty Granny Tales, το Βερολίνο βρίσκεις ότι σας βοηθά ή σκέφτεσαι ότι ίσως στο μέλλον να μεταφέρεις την έδρα σας κάπου αλλού;

Το Βερολίνο δεν είναι η πόλη της καριέρας, ιδίως για ένα καλλιτέχνη. Είναι το κέντρο των τεχνών, εδώ θα δεις κάθε καρυδιάς καρύδι, είσαι ψύλλος στ' άχυρα. Αν καταφέρεις να φανείς, όμως, μέσα στον αχυρώνα, έχεις καταφέρει κάτι σημαντικό. Ύστερα από 3 sold- out shows στο English Theater of Berlin, ακούγοντας, μάλιστα, τον υπεύθυνο του θεάτρου να μας λέει πως ήταν η πιο πετυχημένη παράσταση που είχανε ποτέ, νιώθουμε δικαιωμένοι. Σίγουρα θα υπάρχουν και καλύτερα μέρη να προωθήσουμε τη δουλειά μας, αλλά εδώ μας αρέσει και ο τρόπος ζωής, κάτι που θεωρώ σημαντικό. Πάντως, αν αλλάζαμε ξανά έδρα, θα ήταν υπερατλαντικό το ταξίδι.

Μένοντας στην Γερμανία αυτά τα τελευταία χρόνια, όταν οι άνθρωποι εκεί μάθαιναν ότι είστε από την Ελλάδα, υπήρχαν περιπτώσεις που είδες να σχηματίζεται κάποιο περίεργο βλέμμα στα πρόσωπα τους; Με άλλα λόγια, ένιωσες κάποια ρατσιστική ή υποτιμητική διάθεση από την πλευρά τους;

Δεν έχω νιώσει κάτι τέτοιο, ειδικά εδώ στο Βερολίνο, δεν θα άντεχα κάποια ρατσιστική αντιμετώπιση, θα είχα γυρίσει πίσω. Το μόνο που άκουσα μετά από ένα show μας ήταν από τον ηχολήπτη του θεάτρου, ο οποίος με πλησίασε και μου είπε «και λέγαμε ότι εσείς οι Έλληνες είστε τεμπέληδες…».

Στις μέρες μας, παρακολουθούμε όλο αυτό το βίαιο ξεσπίτωμα, τα δεινά και τους κινδύνους της προσφυγιάς, στις ζωές ανθρώπων οι οποίοι αναζητούν έναν καλύτερο τόπο ώστε να επιβιώσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Ποιες είναι οι σκέψεις σου επάνω στο ζήτημα; Υπάρχει τελικά Γη της Επαγγελίας για όλους αυτούς τους ανθρώπους; Είναι η Ευρώπη μία τέτοια Γη;

Η απάντηση υπάρχει στην παράσταση μας "Telion's Garden".

Τα πολλά υπόλοιπα της κουβέντας μας με τους Dirty Granny Tales, μπορείτε να τα διαβάσετε στο τεύχος Απριλίου του METAL HAMMER που θα κυκλοφορήσει την Τρίτη 5 Απριλίου.

comments