ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΚΟΥΡΑ
Πώς νιώθεις για το γεγονός ότι 22 χρόνια μετά την κυκλοφορία του “All the Witches Dance”, το εξώφυλλο του album έχει παραμείνει διαβόητο; Ακόμη ανακαλύπτω διαδικτυακές συζητήσεις σχετικά με το αν το πτώμα στη φωτογραφία είναι αληθινό ή όχι, καθώς και το πόσο ανατριχιαστικό είναι σαν καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Αυτή είναι μία ενδιαφέρουσα ερώτηση που τίθεται συχνά και, ναι, συνεχίζει να προσελκύει το ενδιαφέρον σε όποιον το αντικρίζει. Όπως προφανώς καταλαβαίνεις δε μπορώ να σου δώσω μια απάντηση πάνω σε αυτό, το αν το θεωρείς αληθινό ή όχι είναι μία δική σου απόφαση. Μπορώ να σου πω, όμως, πως ακολουθούμε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι και πως τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη.
Τα τελευταία 8 περίπου χρόνια έχουμε παρατηρήσει μία αναβίωση hard rock/ heavy metal σχημάτων με σατανικούς/ αποκρυφιστικούς στίχους και (σε κάποιες περιπτώσεις) το ανάλογο image, όπως οι The Devil's Blood και οι Ghost, με τους τελευταίους μάλιστα να είναι ιδιαίτερα επιτυχημένοι. Έχεις προσέξει αν αυτή η τάση έχει επηρεάσει με κάποιο τρόπο τη δημοτικότητα των Mortuary Drape;
Υπάρχουν πολλές νέες μπάντες που παίζουν black metal και γράφουν σατανικούς/ αποκρυφιστικούς στίχους, αυτό είναι αλήθεια, αλλά το πρόβλημα είναι πως οι περισσότερες δεν είναι αυθεντικές, το κάνουν απλώς για να φανούνε cool, στο τέλος δεν είναι τίποτα παραπάνω από αξιολύπητες metal boy-bands που παίζουν άσκοπη μουσική. Αλλά όπως είπες κι εσύ, δεν έχει χαθεί κάθε ελπίδα: πράγματι υπάρχουν κάποιες καλές μπάντες όπως οι Ghost που κρατάνε ψηλά το occult metal και φέρνουν νέα πνοή ζωής σ’ αυτό. Όσον αφορά τους Mortuary Drape, δε νιώθουμε να έχουμε επηρεαστεί από αυτό το trend, συνεχίζουμε ν’ ακολουθούμε το ίδιο μονοπάτι με το ίδιο πνεύμα από το 1986, δε δίνουμε δεκάρα για τα trends. Παίζουμε τη μουσική μας και βιώνουμε την κάθε ζωντανή εμφάνιση μας σαν τελετή, ένα βήμα τη φορά μπροστά στην πνευματική ανεξαρτησία μας, κι αυτό είναι κάτι που οι fans μας δείχνουν να το κατανοούν.
Έχετε τυχόν ανεκπλήρωτες ιδέες αναφορικά με τις ζωντανές σας εμφανίσεις και τη θεατρική τους πλευρά; Με άλλα λόγια, αν ο προϋπολογισμός σας ήταν απεριόριστος, πώς θα διαμορφώνονταν οι ζωντανές εμφανίσεις των Mortuary Drape και οι θεματικές τους;
Αν μπορούσαμε να έχουμε απεριόριστο προϋπολογισμό, τότε η απάντηση είναι απλή: θα μεταμορφώναμε τη σκηνή σ’ ένα νεκροταφείο με ανάποδους σταυρούς, φωτιές, καπνούς, τα κατάλληλα εφέ για να ενισχύσουν την αίσθηση του σάπιου και του σκοταδιού σε κάθε θαμώνα του χώρου.
Το “Tolling 13 Knell” είναι το αγαπημένο μου Mortuary Drape album: πειραματικό και σκοτεινό, μου βγάζει σαν ακροατή (μεταξύ πολλών άλλων, φυσικά) μία Devil Doll αύρα. Είμαι περίεργος να μάθω, ειδικά από τη στιγμή που ο ιθύνων νους των Devil Doll είναι επίσης Ιταλός, τον γνωρίζατε και ενδιαφερθήκατε ποτέ για τη δουλειά του;
Για να είμαι ειλικρινής, φυσικά και γνωρίζω τους Devil Doll. Είναι ένα γνωστό όνομα στη σκηνή, αλλά δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να τον συναντήσω και να εμβαθύνω τις γνώσεις μου πάνω στη δουλειά του.
Ποιo album των Mortuary Drape είναι το προσωπικό αγαπημένο σου και γιατί;
Μου αρέσουν όλα μας τα albums γιατί το καθένα είναι ένα βήμα στην μουσική και πνευματική ανάπτυξη μας. Αλλά δεν είναι μυστικό πως δε μου αρέσει πολύ το “Buried in Time”. Δώσαμε μεγάλη βαρύτητα στην άποψη του παραγωγού ο οποίος ήθελε χαμηλότερα κουρδίσματα κι έναν καθαρότερο ήχο. Το μετέτρεψε σ’ ένα death metal album. Επίσης η μουσική είναι αρκετά περίπλοκη, υπάρχουν πολλές εναλλαγές και λιγότερα ατμοσφαιρικά σημεία, τα οποία είναι ένα βασικό στοιχείο της μουσικής μας. Πραγματικά, για ν’ αποφύγουμε ένα άλλο album σαν αυτό, πήραμε το χρόνο μας για να προσδώσουμε στο “Spiritual Independence” τον τυπικό Mortuary Drape ήχο, ατμοσφαιρικό και μυστηριακό.
Βρίσκεις κάποιο ενδιαφέρον, σαν ακροατής και μουσικός, στο νορβηγικό ‘90s blackmetal ήχο;
Για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ να μιλάω για το ιταλικό blackmetal, το οποίο γεννήθηκε χρόνια πριν το νορβηγικό. Νομίζω πως αν δεν είχαμε το γαμημένο Βατικανό κι αυτή την ισχυρή χριστιανική κοινωνία, η ιταλική metal σκηνή θα μπορούσε να ήταν πιο γνωστή από τώρα και ο κόσμος θα αναγνώριζε την Ιταλία σαν μητρική blackmetal χώρα. Αλλά αν πρέπει ν’ αναφέρω κάποιον καλλιτέχνη, οι Watain είναι σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου μπάντες.
Τώρα αυτή είναι μια πολύ παλιά ιστορία, αλλά μιας και θα παίξετε στην Αθήνα με τους Varathron μεταξύ άλλων κι από τη στιγμή που και οι δύο μπάντες είχαν κυκλοφορίες στην δισκογραφική Decapitated/ Unisound records η οποία ως γνωστόν εξαπάτησε πολλούς από τους καλλιτέχνες του ρόστερ της, πώς θα αντιδρούσες αν έβλεπες τον Πάνο στο δρόμο ή ακόμη καλύτερα, μέσα στο συναυλιακό πλήθος;
Ο καθένας γνωρίζει τι έκανε αυτό το σκατό. Έβγαλε πολλές ανεπίσημες/ πλαστές κυκλοφορίες και είπε πολλές μαλακίες για μένα. Θα ήθελα να τον συναντήσω ξανά για να του εξηγήσω την κατάσταση με τις γροθιές μου, αλλά δε νομίζω να καταλάβαινε ούτως ή άλλως. Η μόνη λύση για καθάρματα σαν κι αυτόν, είναι ο τάφος και σκουλήκια να τρώνε τη σάρκα του.
