Τα 10 καλύτερα b’ sides των IRON MAIDEN

Από τον Χάκο Περβανίδη

10. “I’ve Got The Fire” (live) (‘Sanctuary’ single, 1980)
Αυθεντική εκτέλεση: Montrose.
Σταθερή διασκευή στο setlist των πρώτων ημερών, όταν ακόμα δεν είχαν αρκετά  τα δικά τους τραγούδια ώστε να στηρίξουν της εμφανίσεις τους στις τρύπες του ανατολικού Λονδίνου  που έπαιζαν. Rock ‘n’ Roll στρακατρούκα με πονηρό στίχο και  αυτάρεσκο τίτλο. Ότι πρέπει για τον Dianno δηλαδή. Τους άρεσε τόσο πολύ, που το ξανάπαιξαν με τον Dickinson (βλ. “Flight of Icarus” single). Και οι Montrose τους άρεσαν πολύ ώστε έπαιξαν και το “Space Station No. 5” (βλ. “Be Quick of Be Dead” single.)

9.  “Sheriff of Huddersfield” ("Wasted Years" single 1986)
Βασισμένο στο “Life In The City” των Urchin  (προ-Maiden σχήμα των Smith – Murray) είναι το γνωστότερο και  σίγουρα το  καλύτερο από τα χαβαλέ τραγούδια του συγκροτήματος  (“Nodding Donkey Blues”, “Black Bart Blues”, “Bayswater Aint A Bad Place to Be” κλπ.) Πρόκειται για μία ελεγεία προς τον manager τους Rod Smallwood  και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν πήγε να ζήσει στο LA.  Τι να την κάνεις τη ζωή χωρίς rugby και χλιαρή μπύρα άλλωστε;

8.  “King of Twilight” (“Aces High” single, 1984)
Αυθεντική εκτέλεση: Nektar.
Και κάπως έτσι μάθαμε τους Nektar. Βρετανικό obscure progressive σχήμα της δεκαετίας του 70 που έψαξε να  βρει την τύχη του στην Γερμανία, αλλά τελικά την εντόπισε όταν ο ‘Arry  αποφάσισε να τους τιμήσει ως σαφή επιρροή του. Η εκτέλεση των Maiden περιέχει και μέρη, στο ξεκίνημά της, από το “Crying In The Dark” των ιδίων. Ωραιότατη πιστή διασκευή που άνετα θα την τρώγαμε για αυθεντικό Maiden τραγούδι.

7.  “Reach Out” (“Wasted Years” single, 1986)
Το μοναδικό τραγούδι των Maiden στο οποίο δεν τραγούδα ο βασικός τραγουδιστής τους. Στο κενό ανάμεσα στο "Powerslave" και το "SIT" , μέλη των Maiden, Urchin και FM δημιούργησαν τους The Entire Population of Hackney  και τζάμαραν πάνω σε κάποιες ιδέες μία από τις οποίες ήταν και το "Reach Out" που ο Smith καρφώνει τη βασική φωνή και ο Bruce από πίσω αναδεικνύεται -και- ως σπουδαίος backing vocalist. Καψουροροκιά που άρεσε στον Steve όχι τόσο ώστε να καταλήξει σε δίσκο, αλλά να βρει τη θέση του στο  single του "Wasted Years" το οποίο με 2 στα 2 b’ sides σε αυτή τη δεκάδα φαίνεται πως είναι  το γαμηστερότερο maiden single. Οι συνωμοσιολόγοι υποστηρίζουν πως  κάπου εδώ ο Smith πήρε τη χειρότερη απόφαση της ζωής του, να εγκαταλείψει το συγκρότημα λίγα χρόνια αργότερα.

6. “Doctor Doctor” (“Lord of the Flies” single 1996)
Αυθεντική εκτέλεση: UFO
Όλοι ξέρουμε πως όταν ο Steve Harris ήταν μικρός ήθελε να γίνει Pete Way και στα νιάτα του έπαιξε αυτό το τραγούδι περισσότερες φορές από ότι έχει παίξει το “Tropper” από το 1983 μέχρι σήμερα. Όλοι επίσης ξέρουμε πως, αυτό, το γνωστότερο τραγούδι των UFO είναι  το «κάλεσμα στα όπλα» σε κάθε συναυλία του συγκροτήματος λίγο πριν αυτό ορμήσει στη σκηνή. Οπότε είναι απολύτως λογικό να εμπεριέχεται στη λίστα διασκευών τους. Ο Blaze παίζει σε ασφαλή νερά και βγαίνει κερδισμένος  και οι υπόλοιποι το παίζουν με την ίδια άνεση που αναπνέουν.

5.  “Massacre” (“Can I Play With Madness” single, 1988)
Αυθεντική εκτέλεση: Thin Lizzy
Είναι από  τις πλέον αγαπητές στους οπαδούς διασκευές, αλλά έχω της αίσθηση πως αυτοί που αγαπούν τους Lizzy περισσότερο από τους Maiden ενοχλούνται από τον “7th Son…” ήχο της εκτέλεσης και επιμένουν πως οι Lynott & Co είναι «αδιασκεύαστοι».  Ο Dickinson  απογειώνεται (no pun intended)  στο δεύτερο μισό και  Smith-Murray πηγαίνουν γονατιστοί στο ναό της δισολίας Robertson-Gorham και αφήνουν το τάμα τους.

4. “Mission from ‘Arry” (“2 Minutes to Midnight” single, 1984)
Ένσταση Δεκτή.  Δεκτή λέμε.  Από την  άλλη όμως κύριε Δικαστά, πώς να μην συμπεριλάβεις στη λίστα αυτόν  τον καυγά ανάμεσα στους Steve Harris και Nicko McBrain, κρυφά ηχογραφημένη από τον Dickinson;  Πρόκειται για λογομαχία του rhythm section μετά από ένα show το 1983. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας ο Harris έστειλε έναν roadie στον drummer ώστε αυτός να επεκτείνει το solo του. Ο McBrain όμως μπερδεύτηκε και έκανε λάθη με αποτέλεσμα να γρονθοκοπήσει τον αγγελιαφόρο του Steve. Αν δεν έχετε γεννηθεί στην Acacia Avenue ψάξτε για «υπότιτλους» στο internet και απολαύστε. Την εποχή που κυκλοφόρησε ένιωθες σαν “fly on the wall” στα παρασκήνια τους. Άσχετα από το ότι δεν καταλάβαινες ούτε το ένα τέταρτο από αυτά που έλεγαν.

3. “Invasion” (“Women In Uniform” single, 1980)
Πρωτοακούστηκε στο “The Soundhouse Tapes” αυτή η εκτέλεση είναι όμως μάλλον καλύτερη.  Σύνθεση-μαμά του “Invaders” από το “TNOTB”, μιλά για επιδρομές των Vikings  και σίγουρα αποτελεί μία από τις πρώτες προσπάθειες του ‘Arry να γράψει για ιστορικά θέματα.  Επιθετικό τραγούδι/σφηνάκι, με ωραία μελωδία, συναυλιακό "aaah-oooh" και take-no-prisoners  απόδοση από τον Di' Anno.   Μιλάμε για το “Immigrant Song” των Maiden. Αυτά τα τραγούδια δεν μπορεί να τα πει καλύτερα ο Bruce. Aν όμως έμεναν σε τέτοια τραγούδια δεν θα γινόταν οι Maiden που λατρεύουμε.

2. “Cross-Eyed Marry” (“The Trooper” single, 1983)
Αυθεντική εκτέλεση: Jethro Tull
H μητέρα όλων των Maiden διασκευών και να πως μία στιγμή από το ασύλληπτο “Aqualung” των Jethro Tull γίνεται ένας metal ύμνος. Η κιθάρα του Smith αντικαθιστά το φλάουτο του Anderson, το «μουρμουρητό» μπάσο του αρχηγού βάζει τα θεμέλια και ο Bruce  κάνει την καλύτερη διασκευοερμηνεία της ζωής του.  Ήταν το κομμάτι που έβαλε τους Maiden στα mainstream ραδιόφωνα της Αμερικής.

1. “Total Eclipse” (“Run To The Hills” single 1982)
Το παραδέχεται και ο ίδιος ο Steve Harris, ο οποίος όπως καλά ξέρετε είναι το πιο αγύριστο κεφάλι της πιάτσας. Ο πιο «fuck off, my the way or the highway» τύπος που περπάτησε σε αυτόν τον κόσμο. Το “Total Eclipse” θα έπρεπε να βρίσκεται στη θέση του “Gangland” στο “The Number of The Beast” . Και τότε δεν θα είχαμε κανέναν ενδοιασμό στο πιο είναι το καλύτερο album όλων των εποχών.