Αναλυτικά οι δηλώσεις του Metal God: «Δεν έχει σημασία πόσες λέξεις θα προσπαθήσεις να βρεις για να μιλήσεις για τον Lem, τελικά δε θα τα καταφέρεις γιατί, ο Lemmy ήταν μοναδικός. Και σκέφτομαι όλες τις υπέροχες στιγμές που περάσαμε μαζί. Οι Priest και οι Motörhead γνωρίζονται μεταξύ τους λίγο πολύ απ’ την αρχή μας ως συγκροτήματα, πίσω στη Βρετανία στις πρώτες περιοδείες. Είναι ευλογία που τόσοι πολλοί από εμάς (σ.σ. εννοεί μουσικοί) έχουμε βιώσει την παρέα του Lemmy είτε ήταν μόνος του στο Rainbow είτε μετά από κάποιο show μαζί με τους fans. Ο Lemmy λάτρευε τους fans του και το γέλιο ήταν τεράστιο τμήμα αυτών των ιστοριών που έχουμε να διηγηθούμε.

Θα πάω πίσω στο Hellfest το προηγούμενο καλοκαίρι. Έκατσα δίπλα στον Phil Campbell με το κεφάλι μου να κουδουνίζει από τον ήχο της καμπίνας του ενισχυτή του. Για κάποιο λόγο ο Phil έχει πάντα μία καμπίνα πίσω από τον υπόλοιπο εξοπλισμό του, που κοιτάζει προς το πλάι της σκηνής. Δεν έχω ιδέα γιατί. Καθόμουν, λοιπόν, εκεί και παρακολουθούσα το show στη Γαλλία. Ανεβαίνει ο Lemmy στη σκηνή και με το που παίζει μία νότα το κοινό τρελάθηκε. Γι’ αυτό ο Lemmy Kilmister είναι θρύλος. Και μετά, “hello, we are Motörhead and we play rock ‘n’ roll” και ξεκίνησαν να παίζουν. Και όπως είπα, η όλη εμπειρία μ’ αυτό τον υπέροχο άνθρωπο στη μουσική του μα και έξω απ’ αυτή είναι πέρα απ’ τις λέξεις.

Ξέρω πως ο Lemmy λέει από εκεί πάνω τώρα «δε θέλω άλλα δάκρυα, θέλω περισσότερα δάκρυα». Ήταν πάντα εντός πραγματικότητας και αντιμετώπιζε τα πράγματα όπως ακριβώς ήταν και έβγαζε από κάθε δύσκολη κατάσταση ό,τι καλύτερο μπορούσε. Έτσι προχωρούσε στη ζωή του. Born to lose, live to win. Και πάντα ζούσε για να κερδίζει. Μέχρι το τελος. Μέχρι τις τελευταίες συναυλίες που δώσαμε μαζί. Στεκόμουν στο πλάι της σκηνής και τον έβλεπα στην Curitiba (σ.σ. Βραζιλία) και ήταν απαιτητική συναυλία γι’ αυτόν και φαινόταν. Όμως τραγουδούσε με την καρδιά του και δεν έδειχνε στους fans σημάδια αδυναμίας. Στη συνέψεια κατέβηκε απ’ τη σκηνή και δυσκολευόταν όμως συνέχισε. Ήταν απλά απίστευτο να τον βλέπεις να δίνει ακόμα και τότε το 100%.

Και δεν είναι υπέροχο; Έπαιζε το αγαπημένο του βιντεοπαιχνίδι που είχαν βάλει στο σπίτι του απ’ το Rainbow και απλά πέθανε. Είχε πει πως θα έφευγε είτε στη σκηνή είτε παίζοντας αυτό το βιντεοπαιχνίδι. Υπό αυτή την έννοια ήταν μία καλή έξοδος αν θέλουμε να την αποκαλέσουμε έτσι.».