«Περίπου 8 χρόνια πριν, βρισκόμουν στην πίστα Watkins Glen (σ.σ. στη Νέα Υόρκη) και ετοιμαζόμουν για τον αγώνα. Ήμουν τρίτος στο grid και προσπαθούσα να φορέσω το νέο μου κράνος για να μη χάσω την εκκίνηση. Έτσι, για πρώτη φορά ξέχασα τις ωτασπίδες μου. Ο αγώνας ξεκίνησε και μετά από περίπου 35 λεπτά το αριστερό μου αυτί έκανε έναν μικρό ήχο που με έκανε να αναρωτηθώ τι διάολο μου συνέβη.

«Τελικά είχα εμβοές (σ.σ. βούισμα στα αυτιά) για περίπου 6-7 μήνες και μετά ήμουν εντάξει και βγήκαμε σε περιοδεία. Δυστυχώς όμως στο σανίδι είσαι απροστάτευτος. Στην αρχή λοιπόν της περιοδείας ήμουν μια χαρά και συνεχίζαμε κανονικά όμως ο θόρυβος σε συνδυασμό με την ηλικία μου με επηρέαζαν. Άλλωστε είμαι σε rock ‘n’ roll συγκρότημα, τι περιμένεις;

«Στο Σίδνεϊ λίγο πριν τα Χριστούγεννα βρέθηκα 9 φορές στο νοσοκομείο όπου με παρακολουθούσε ένας εξαιρετικός και διορατικός γιατρός ονόματι Chang. Ένα βράδυ κατά τη διάρκεια της περιοδείας για το “Rock or Bust” παίζαμε στο Winnipeg του Καναδά σε ένα τεράστιο στάδιο όπου έκανε απίστευτο κρύο και έβρεχε καταρρακτωδώς. Ο Angus ήταν ήδη με πυρετό και κόλλησα κι εγώ. Παρ’ όλο που ήμαστε μούσκεμα μετά το show, μπήκαμε κατευθείαν στο αεροπλάνο για να πάμε στο Vancouver σε μια πτήση που διαρκεί περίπου δυόμισι ώρες και δυστυχώς τα υγρά μεταφέρθηκαν από τη μύτη προς τα αυτιά μου. Παρ’ όλα αυτά συνεχίσαμε, παίξαμε και στο Los Angeles και το San Fransisco και μετά είχαμε ένα διάλλειμα 2-3 εβδομάδων για το οποίο επιστρέψαμε στην Αυστραλία.

«Τα αυτιά μου δεν είχαν ξεβουλώσει ακόμα και το δεξί μου αυτί, το καλό, ήταν σχεδόν κουφό. Τότε ο γιατρός διέγνωσε ότι τα υγρά είχαν αποκρυσταλλωθεί και διέβρωναν το αυτί μου. Δεν ξέρω σε τι ποσοστό είχα χάσει την ακοή απ’ το καλό μου αυτί ως τότε όμως ήταν αρκετό για να κάνει τα πράγματα δύσκολα για ‘μένα. Έτσι, ξεκίνησα θεραπεία. Ήμουν διασωληνομένος στα χέρια καθώς έβαζαν στεροειδή στον οργανισμό μου προκειμένου να καθαρίσουν τα αυτιά μου. Όμως ο γιατρός με κοίταζε με το βλέμμα που έχουν όλοι τους όταν κάτι δεν πάει καλά και μου είπε ότι πιθανότατα δε θα μπορέσω να επιστρέψω όμως θα το παλέψουν. Και το παλέψαμε: κάναμε όλες τις Αυστραλιανές συναυλίες και πήγαμε για άλλα 10 shows πίσω στην Αμερική. Όταν όμως πήγα για τον 2ο έλεγχο, μου είπαν ότι σκοτώνω τα αυτιά μου.

«Τα υπόλοιπα μέλη είδαν τα γραφήματα και όντως υπήρχε μεγάλη πτώση στην ακοή μου και αν συνέχιζα υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μην ξανακούσω ποτέ. Έτσι ο Angus και ο Cliff μου είπαν απλώς «Jonno, πρέπει να σκεφτείς την υγεία σου». Το ίδιο μου είπαν και όλοι οι υπόλοιποι, «Brian, πρώτα η υγεία. Ήσουν ένα χρόνο στο δρόμο, έχεις καταφέρει τα πάντα. Εμείς θέλουμε να τελειώσουμε την περιοδεία», κι έτσι έπραξαν.»

Παρ’ όλη όμως τη σοβαρότητα της κατάστασής του, ο Brian Johnson διατηρεί την αισιοδοξία του: «Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κόσμος είναι το πώς έχουν τα πράγματα. Όταν ένας νέος αθλητής στα 24 ή στα 25 τραυματίζεται σοβαρά και διακόπτει απότομα την καριέρα του, με θλίβει διότι είναι πολύ άσχημο γεγονός. Εγώ όμως είμαι 68, πάω για 69 αργότερα μέσα στη χρονιά. Είχα μια τρομερή καριέρα με μια από τις κορυφαίες μπάντες του κόσμου. Δεν έχω καρκίνο ή κάποια άλλη ανίατη ασθένεια και πέρασα τόσο όμορφες στιγμές με τα παιδιά (σ.σ. τους AC/DC), είχα τόσο όμορφη ζωή και είμαι ευγνώμων που βγήκα απ’ αυτήν ολόκληρος!»

Ακούστε παρακάτω ορισμένα αποσπάσματα της συνέντευξης στα οποία ο Brian Johnson μιλά μεταξύ άλλων για την αγάπη του για τα αυτοκίνητα και τη συμμετοχή του σε αγώνες ταχύτητας.