ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ/AΠΟΔΟΣΗ: XAKOΣ ΠΕΡΒΑΝΙΔΗΣ
EΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΜΕΤΑΦΟΡΑ: NIKOΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ

Απείρως περισσότεροι Iron Maiden… στο συλλεκτικό τεύχος Αυγούστου του METAL HAMMER, όπου ολόκληρη η συντακτική ομάδα του εντύπου σκιαγραφεί λεπτομερώς ολόκληρη την καριέρα αυτού του heavy metal κολοσσού σ’ ένα μοναδικό κι εκτενές συλλεκτικό αφιέρωμα.

IRON MAIDEN
LIFE, DEATH AND OTHER MORBID TALES

Bρισκόμαστε στο εντυπωσιακό κυρίως κτίσμα των Sarm Studios, που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και σύμφωνα με τους θρύλους της περιοχής, μέσα στους τοίχους του ζουν τα φαντάσματα των πρώτων ενοίκων του, που δεν διστάζουν μέχρι και σήμερα να εμφανίζονται καθημερινά στις 4:10 π.μ. Καθώς το μυαλό ταξιδεύει προσπαθώντας ν' ανασύρει ταινίες και βιβλία με σχετική θεματολογία, τα λόγια της manager μάς επαναφέρουν στην πραγματικότητα. "Βruce is ready, dear, follow me upstairs" προστάζει κι αφού σκαρφαλώνω σε μία σκάλα με κλίση τουλάχιστον 60 μοιρών, βρίσκομαι απέναντι από τον frontman των IRON MAIDEN, BRUCE DICKINSON. Κουράγιο, αγοράκι μου. Αυτός δεν είναι φάντασμα, άσχετα από το αν κάποτε ούτε στην πιο μακρινή σου φαντασία δεν θα μπορούσες να σκεφτείς τον εαυτό σου δίπλα του...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΚΟ ΠΕΡΒΑΝΙΔΗ

Στο studio σας είδα τον Eddie, ο οποίος φορά ένα κράνος κι από κάτω του υπάρχουν δύο διασταυρωμένα οπλοπολυβόλα. Στους στίχους σας, όσο πρόλαβα να τους διαβάσω, υπάρχουν αναφορές στον πόλεμο και τη θρησκεία. Αυτά ήταν η έμπνευση για το δίσκο;
Όχι απόλυτα, ο δίσκος είναι εμπνευσμένος απ' ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Το album δεν έχει συγκεκριμένο, ενιαίο θέμα, δεν είναι concept. Εγώ και ο Steve γράψαμε τους στίχους. Έγραψα τους μισούς κι αυτός τους άλλους μισούς. 2-3 τραγούδια μου μιλούν για πόλεμο και μερικά δικά του μιλούν για το ίδιο. Δεν είναι κάτι που σχεδιάσαμε, είναι απλά ό,τι συμβαίνει στον κόσμο.
Ο Κevin Shirley ήταν πάλι υπεύθυνος για την παραγωγή. Φαίνεται πως έχει δημιουργηθεί μία δυνατή σχέση μεταξύ σας. Θα έλεγες πως είναι κάτι σαν ένας νέος Martin Birch για εσάς;
Ναι, είναι. Ο Martin έχει πάρει σύνταξη και δεν κάνει πια δίσκους... οπότε κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση του. Ο Kevin έχει την ίδια ιδιοσυγκρασία με αυτόν. Ο Martin πάντα έλεγε ότι ο καλός παραγωγός είναι αυτός που κρατάει έναν καθρέφτη στη μπάντα και προβάλλει την εικόνα της στον κόσμο. Ο Kevin αποδείχτηκε ικανός στο να το κάνει αυτό, δεν μας λέει τι να κάνουμε. Δεν λέει τη γνώμη του για τις συνθέσεις. Αντίθετα, εμείς του δίνουμε τα τραγούδια έτοιμα. Κανείς άλλος δεν συμμετέχει στις συνθέσεις μας, ούτε η εταιρία, ούτε ο manager. Όσον αφορά τη μουσική, έχουμε τον πρώτο λόγο.
Ο Kevin δήλωσε στα update του στο Internet ότι περάσατε πολύ καλά στις ηχογραφήσεις. Δεν είχες καθόλου άγχος;
Όχι, είχε πλάκα, ήταν διασκεδαστικό. Ήταν σκληρή δουλειά, αλλά είχε πλάκα.
Δεν σκεφτήκατε σε κάποιο σημείο να επιστρατεύσετε τις ικανότητες κάποιου ψυχολόγου προκειμένου να σας βοηθήσει;
Όχι, δεν μας αρέσουν οι ψυχολόγοι. Όταν έχω κάποιο πρόβλημα, προτιμώ να πάω μία βόλτα μέχρι την πιο κοντινή pub και να πιω μερικές μπυρίτσες. Αυτό βοηθάει περισσότερο, πίστεψέ με...
Σας έχουν περισσέψει τραγούδια από την ηχογράφηση ή χρησιμοποιήσατε όλο το υλικό που ηχογραφήσατε;
Όχι, τα χρησιμοποιήσαμε όλα. Το αποδεικνύουν τα 72 λεπτά μουσικής που υπάρχουν στο album. Κάναμε κάποια extra κομμάτια, αλλά αυτά είναι αποκλειστικά B-sides.
Είναι δικά σας;
Είναι διασκευές.
Ποια είναι, λοιπόν;
Κάναμε μία ακουστική διασκευή στο "Tush" των ZZ Top, το "Space Truckin'" των Deep Purple, το "Angel of Death" των Thin Lizzy και το "Hocus Pocus" των Ολλανδών Focus.



Ξέρεις πώς θα είναι ο Eddie στο νέο δίσκο;
Ναι.
Πώς θα είναι, λοιπόν;
Δεν σου λέω.
Θα μοιάζει με αυτό; (σ.σ.: δείχνω το πανό με τον «κρανοφόρο» Eddie)
Θα περιμένεις και θα δεις...
Θα κάνετε παγκόσμια περιοδεία μόλις βγει ο δίσκος. Θα παίξετε για οκτώ συνεχόμενους μήνες όπως παλιά;
Όχι, δεν το κάνουμε πια.
Γιατί;
Γιατί, πολύ απλά, δεν θέλουμε. Θέλουμε να μένουμε και λίγο καιρό στο σπίτι μας. Έχουμε τις οικογένειές μας και τη ζωή μας. Δεν θέλουμε να παίζουμε για οκτώ μήνες...
Είναι κουραστικό πλέον;
Απλά δεν θέλω να το κάνω. Νομίζω ότι μου φτάνει να παίζω για τέσσερις μήνες.
Στις ηχογραφήσεις πήρες άδεια από τη δουλειά σου σαν πιλότος για ν' ασχοληθείς με το δίσκο ή συνέχισες να κάνεις πτήσεις;
Ο νέος μας δίσκος έγινε πολύ γρήγορα. Πήρα άδεια έξι εβδομάδες γιατί δουλεύουμε οργανωμένα στο studio. Δουλεύουμε μόνο Δευτέρα με Παρασκευή, από το μεσημέρι μέχρι τις 6:00 το απόγευμα. Δεν κάνουμε party, δεν μεθάμε, πηγαίνουμε εκεί για να κάνουμε τη δουλειά μας, να κάνουμε μουσική. Με εξέπληξε το πόσο γρήγορα τελειώσαμε. Τα φωνητικά έγιναν σε 15 μέρες. Με χρειάζονταν για να τραγουδήσω για άλλες 5 μέρες. Κάθε μέρα τραγουδούσα για δύο ώρες, δηλαδή 10 ώρες επιπλέον για όλο το δίσκο. Πήρα την αεροπορική εταιρία, λοιπόν, για ν' ακυρώσουν την άδειά μου και να τη χρησιμοποιήσω για να πάω διακοπές.
Είναι αλήθεια πως ηχογράφησες τα φωνητικά σου ζωντανά, παίζοντας δηλαδή μαζί με τους υπόλοιπους τα τραγούδια στο studio;
Ναι, αυτό κάναμε και στους τελευταίους μας δίσκους. Ξέρεις, με τη πάροδο του χρόνου γινόμαστε όλο και καλύτεροι, με αποτέλεσμα η δημιουργία αυτού του δίσκου να είναι η πιο εύκολη απ' όσες έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Το τραγούδι πρέπει να βγαίνει με φυσικό τρόπο. Όταν είσαι σε μία ηχογράφηση, το να τραγουδάς θα έπρεπε να είναι το πιο εύκολο πράγμα, έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Μισώ τα studios. Βασικά, δεν τα μισώ, είναι ωραία μέρη με καλούς ανθρώπους, έχουν μπιλιάρδα, τζάμπα ποτό και φαγητό και video games. Ωστόσο, δεν μου αρέσει να παίζω με τα διάφορα μηχανήματα. Μου αρέσει να μπαίνω μέσα και να ερμηνεύω και μετά να τελειώνω. Μου ταιριάζει αυτό το είδος ηχογράφησης. Ηχογραφούμε σε λίγο χρόνο και μετά πηγαίνουμε σπίτι ή πηγαίνουμε στη pub. Δεν κάνουμε πια overdubbing, όπως με τις μπομπίνες παλιά. Τώρα με την ηχογράφηση σε σκληρό δίσκο, τραγουδώ ολόκληρο το κομμάτι. Το λέω τρεις φορές. Επίσης το έχω πει ήδη ζωντανά με τη μπάντα. Μετά έρχεται ο Kevin κι επιλέγει την καλύτερη απόδοσή μου...



Έχετε πάντα, σχεδόν σε κάθε δίσκο σας, ένα τραγούδι για κάποιον χαρακτήρα: "The Trooper", "The Prisoner", "The Clairvoyant", "The Assassin", κλπ. Tώρα έρχεται ο "Pilgrim". Είναι παράδοση για εσάς;
Δε νομίζω ότι ο Pilgrim είναι σαν τον Trooper, απλά είναι ένας χαρακτήρας που σε βάζει σε μία εποχή που είναι ο Μεσαίωνας και οι Σταυροφορίες. Το θέμα είναι η θρησκεία, ο πόλεμος και ο πολιτισμός. Η σύγκρουση δύο πολιτισμών που μάλλον έχουν πιο πολλά κοινά απ' ό,τι νομίζουν.
Αυτό που κάνει η Αμερική είναι σύγχρονη σταυροφορία;
Δεν είναι σύγχρονη σταυροφορία, αν και μερικοί τρελοί από τις δύο πλευρές έτσι πιστεύουν. Οι σταυροφορίες ήταν απερίσκεπτες ενέργειες. Οι σταυροφορίες των χριστιανών του Μεσαίωνα ήταν ανεπιτυχείς. Είναι, εν μέρει, υπεύθυνες για τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα ανάμεσα στη Δύση και τη Μέση Ανατολή. Αν δεν είχαμε κάνει τότε εισβολές και σκοτωμούς, σήμερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Το θέμα είναι ότι κάναμε εισβολές, αλλά χάσαμε. Οι σταυροφορίες ήταν καταστροφή, ένα αστείο. Οι μόνοι που επωφελήθηκαν ήταν οι Ναΐτες Ιππότες επειδή ήταν σαν τραπεζίτες. Οι σταυροφορίες ήταν από ιστορικής άποψης περίεργες...
Υπάρχουν κομμάτια που εμπνευστήκατε από ταινίες ή βιβλία; Είναι κάτι που κάνετε συχνά...
Από ταινίες ή βιβλία; Υπάρχουν μερικά. Για παράδειγμα, το "The Longest Day" είναι ταινία που βασίστηκε σε βιβλίο, αλλά απλά πήρα τον τίτλο. Το τραγούδι μιλάει για τη μέρα της απόβασης (σ.σ.: απόβαση των συμμάχων στις ακτές της Νορμανδίας κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) και για το πώς εκπαιδεύτηκαν τότε οι άνδρες για να κάνουν απίστευτες πράξεις ηρωισμού. Αυτά μπορεί να τα κάνει οποιοσδήποτε, αν εκπαιδευτεί. Τώρα μας φαίνεται δύσκολο να το πιστέψουμε. Πολλοί λίγοι στη Δυτική Ευρώπη έχουν εμπειρία από πόλεμο ή από το να νιώθουν συνεχώς την απειλή του θανάτου ή να πρέπει να σκοτώσουν αυτοί. Δεν το σκεφτόμαστε συχνά, αλλά διαβάζουμε γι' αυτό. Συνεχώς στέλνουμε ανθρώπους στον θάνατο. Είναι ένα θέμα με το οποίο έχουν ασχοληθεί οι Maiden. To "2 Minutes to Midnight" μιλάει για την πρωτόγονη γοητεία που ασκεί ο πόλεμος. Δεν είναι μόνο η βιαιότητα του πολέμου, αλλά και η περίεργη δύναμη και ομορφιά του.
Ομορφιά στον πόλεμο;
Ναι.
Τι είδους ομορφιά;
Η ομορφιά της τραγωδίας του θανάτου, της συντροφικότητας των ανδρών.
Αυτά είναι ωραία στις ταινίες και στα βιβλία, αλλά όχι στην πραγματικότητα.
Όχι, πολλοί στρατιώτες το λατρεύουν αυτό. Τρομάζουν αλλά ύστερα νιώθουν τρομερή ένταση. Οι άντρες, όχι όλοι, έχουν ένα τσιπάκι στο μυαλό τους και όταν βλέπουν ένα tank ή ένα πολεμικό αεροπλάνο, λένε «τι ωραίο που είναι!». Δεν είναι ότι θέλουμε να σκοτώνουμε ανθρώπους, είναι όμως το ένστικτο της προστασίας και του ανταγωνισμού που για πολλούς είναι συναρπαστικό. Και δεν είναι μόνο οι στρατιώτες, είναι και οι πολεμικοί ανταποκριτές, οι σπουδαίοι φωτογράφοι όπως οι Tim Flinn που είχε τραυματιστεί άπειρες φορές. Μία από τις τελευταίες φορές τραυματίστηκε στο κεφάλι και του έβαλαν ατσάλινη πλάκα. Υπάρχει κόσμος που μπορεί να εθιστεί στην αδρεναλίνη του πολέμου. Όταν του Flinn του είπαν πως είναι τρελός που εκθείαζε το πόλεμο με φωτογραφίες, είπε «ο πόλεμος είναι συναρπαστικός. Όσες πλάκες και να μου βάλουν στο κεφάλι, θα κάθομαι σ' ένα πολεμικό ελικόπτερο και θα παίρνω φωτογραφίες». Έχει δίκιο, ανεβαίνει η αδρεναλίνη. Σε αυτούς που αρέσουν τα επικίνδυνα sports σήμερα, πριν 50 χρόνια θα ήταν στην μεγάλη απόβαση. Στοιχηματίζω ότι θα πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή. Δεν θέλω να το εκθειάσω, αλλά είμαι ρεαλιστής. Δεν μπορώ να πω, για οτιδήποτε στη ζωή, ότι κάτι είναι απόλυτα καλό ή απόλυτα κακό. Συμβαίνουν και μερικά καλά στον πόλεμο. Είναι κρίμα που γίνεται πόλεμος, αλλά προωθεί τη συντροφικότητα και δημιουργούνται αιώνιες φιλίες.
Αυτά μπορείς να τα έχεις και με άλλο τρόπο...
Ναι, μπορείς. Μιλάω και για τις φυσικές καταστροφές. Είναι κάτι που ωθεί τους ανθρώπους να επικεντρωθούν σε όσα είναι πραγματικά σημαντικά. Στη Δύση επικεντρωνόμαστε σε ασήμαντα πράγματα, τις υπηρεσίες του κινητού μας, τα μηνύματα. Είναι όλα ασήμαντα.



Πάμε πίσω στο δίσκο. Συμμετείχες στα πέντε από τα 10 κομμάτια και τα τέσσερα τα έγραψες με τον Smith και τον Harris. Θα έλεγες ότι έχεις καλύτερη χημεία με αυτούς;
Διαφέρει με τον καθένα. Με τον Adrian κάνουμε πιο ολοκληρωμένα demos, γιατί προσθέτει και drums και το demo ακούγεται σα να έχει παιχτεί από κανονική μπάντα. Με τον Steve κάνουμε τα πολύ βασικά. Έχουμε μία μελωδία και συχνά καθόλου στίχους, το γράφουμε σε κασέτα και σιγά-σιγά το επεξεργαζόμαστε. Έτσι δουλεύαμε από την πρώτη μέρα με τον Steve.
Δεν έκανες τραγούδια με τον Janick. Μήπως επειδή δεν ήθελες να είναι σαν το υλικό του προσωπικού σου album "Tattooed Millionaire" που είχατε δημιουργήσει μαζί;
Όχι, δεν έκανα γιατί τον είδα την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο studio, δεν έχω τίποτα μαζί του.
Τι θα βγάλετε μετά την κυκλοφορία του δίσκου; Μία ζωντανή εμφάνιση σε DVD;
Δεν ξέρω αν θα κάνουμε DVD. Έχουμε πάντως υλικό από συναυλίες. Αν έχουμε αρκετό, μπορεί να το βάλουμε σε DVD. Ηχογραφούμε πολλές συναυλίες κι αν έχουμε κάτι καλό θα το βγάλουμε. Το κυριότερο είναι να δούμε ποια κομμάτια θα παίξουμε ζωντανά για να κάνουμε πρόβα.
Ποια κομμάτια θα παίξετε;
Δεν έχουμε αποφασίσει. Θέλουμε να παίξουμε όλο το δίσκο.
Σήμερα πολλοί παίζουν τους κλασικούς τους δίσκους. Εσείς θα παίξετε τον καινούριο;
Ναι, είναι λίγο διαφορετικό. Θα παίζουμε για 72 λεπτά και μετά δύο τραγούδια και καληνύχτα. Μετά θα κάνουμε δύο encore και αυτό ήταν. Θα είναι ενδιαφέρον...



Σκέφτεσαι ότι κάποια στιγμή θα σταματήσετε; Ο Steve είπε ότι θα κάνετε ένα ακόμα studio album και μετά τέρμα... Τι θα κάνεις; Θα συνεχίσεις να πετάς αεροπλάνα και θα κάνεις εκπομπές;
Δεν το σκεφτόμαστε για τα επόμενα χρόνια. Το έχουμε συζητήσει και θα λείψει σε όλους μας πάρα πολύ. Ο Steve λέει ότι θα είναι σαν ποδοσφαιριστής που παίρνει σύνταξη. Έτσι είναι. Είναι λυπηρό όταν δεν μπορείς να παίξεις στο πρωτάθλημα. Αλλά κάποια στιγμή δεν θα μπορείς...
Υπάρχουν δυνατοί ανταγωνιστές σήμερα;
Δεν θα σταματήσουμε εξαιτίας του ανταγωνισμού με άλλες μπάντες, αλλά εξαιτίας του ανταγωνισμού μέσα μας. Έχουμε τις δικές μας προδιαγραφές. Θέλουμε να είμαστε τόσο καλοί πάντα και ξέρουμε πότε είμαστε. Αν φανεί κάποτε ότι είμαστε καλοί αλλά δεν το πιστεύουμε γιατί είμαστε πολύ μεγάλοι, τότε θα σταματήσουμε.
Θα δουλέψεις στην τηλεόραση; Διάβασα ότι ερευνούσες την ανθρώπινη αυτανάφλεξη...
Το έκανα ήδη.
Συμβαίνει πραγματικά;
Ναι.
Η ανάφλεξη στον άνθρωπο;
Όχι, αυτά είναι βλακείες.
Νομίζω ότι συμβαίνει πραγματικά.
Τώρα δεν χρειάζεται να δεις την εκπομπή. Είχε πλάκα που προσπαθούσαμε να το αποδείξουμε.

Έχω δύο άλλες ερωτήσεις, Bruce. Υπάρχει μία τρίτη γενιά από μπάντες που έχουν επηρεαστεί από τους Maiden. Νιώθεις ότι έτσι εξασφαλίζετε την αθανασία;
Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο (γέλια). Ειδάλλως θα το έκαναν όλοι. Είναι τέλειο όταν μπάντες επηρεάζονται από εσένα. Θα παίξουμε με τους Trivium στην ερχόμενη περιοδεία μας, οι οποίοι δηλώνουν μεγάλοι οπαδοί μας.
Σου αρέσουν;
Ναι, είναι εξαιρετικοί. Τους είδα πρόσφατα στο Astoria. Όχι μόνο η μπάντα, αλλά και οι θαυμαστές ήταν φοβεροί. Η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη. Μπορείς να πεις πολλά για τη μουσική μίας μπάντας από τη συμπεριφορά του κοινού.
Κι από το χάρισμα του frontman...
Ναι, όλα αυτά. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζωντανή. Ο κόσμος διασκέδαζε πολύ. Έκαναν stagediving αλλά δεν έκαναν τίποτα καταστροφικό.
Δεν ξέρω αν θες να σχολιάσεις αυτά που έγιναν πέρυσι στο Ozzfest.
Τα σχολιάσαμε.
Πότε;
Όταν έγιναν. Βγάλαμε πολλές ανακοινώσεις όπου είπαμε ακριβώς τι έγινε.
Τι γνώμη έχεις γι' αυτό τώρα;
Η Sharon Osbourne μάς έκανε διαφήμιση στη Νότιο Αμερική. Ήταν η πιο φθηνή διαφήμιση. Φανταστικό. Ξέχασα να της στείλω μία επιταγή μαζί με τις ευχαριστίες μου.

Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΤΟΥ HAMMER ΡΩΤΑΕΙ...

Τα περισσότερα από τα τραγούδια του δίσκου, όπως και του προηγούμενου, αλλά και του προ-προηγούμενου, φαίνεται να έχουν μία συγκεκριμένη δομή. Εννοώ τις ακουστικές εισαγωγές, τα ηλεκτρικά ξεσπάσματα που οδηγούν σε γρήγορους ρυθμούς και μεγάλα ρεφρέν. Μήπως αυτό έχει γίνει κάπως προβλέψιμο για τους οπαδούς; Μήπως, λέω...
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Οι Iron Maiden, όπως σίγουρα ξέρεις, είναι ένα συγκρότημα που δεν δέχεται χαλινάρι από κανέναν. Δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να πει στους Iron Maiden πώς να παίξουν. Το συγκρότημα ήταν πάντα πιστό στον ήχο του και στην αισθητική του. Ούτε οι οπαδοί μπορούν να πείσουν τους Maiden ν' αλλάξουν τον ήχο τους, και σε αυτήν την ακεραιότητα πιστεύω πως οφείλεται η επιτυχία του group. Οι Iron Maiden είναι κάτι συγκεκριμένο, αντανακλούν το γούστο και την έκφραση των μελών τους, όπως έκαναν πάντοτε. Παίζουμε τη μουσική που γουστάρουμε, γράφουμε τα τραγούδια που γουστάρουμε και όποιος έχει πρόβλημα με αυτό, μπορεί να σταματήσει ν' ασχολείται. Δε νομίζω πως τίθεται θέμα επανάληψης, αφού τα τραγούδια αποτελούνται από φρέσκες ιδέες που αντιπροσωπεύουν το group.

ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ...

Είναι αλήθεια πως ο Rod Smallwood, ο manager των Iron Maiden, στην αρχή δεν σε ήθελε στο συγκρότημα επειδή δεν γούσταρε τη μπάντα που τότε τραγουδούσες, τους Samson;
Υπάρχει μία μικρή δόση αλήθειας σ' αυτό, αλλά δε νομίζω πως ήταν κάτι προσωπικό, αφού ο Rod ήταν τελικά αυτός που με έπεισε να προσχωρήσω στο συγκρότημα. Την εποχή που οι Maiden έπαιζαν support στους Samson, είχε γίνει κάτι που δεν άρεσε στον Rod, oι Maiden δεν πήραν το χρόνο που τους αναλογούσε σε κάποια συναυλία ή κάτι τέτοιο. Νομίζω πως αρχικά αμφισβήτησε το αν θα μπορούσα να είμαι αφοσιωμένος στις απαιτήσεις του συγκροτήματος, αλλά σύντομα κατάλαβε τους σκοπούς μου. Αυτό που επέμενε να κάνω ήταν να σταματήσω να χρησιμοποιώ το όνομα Bruce Bruce που χρησιμοποιούσα στους Samson, αλλά αυτό έτσι κι αλλιώς θα συνέβαινε. Μου έδωσε μάλιστα χρήματα για ν' αγοράσω κι ένα δερμάτινο jacket το οποίο φαίνεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου.
Ποια είναι η ιστορία πίσω από το περιστατικό που συνέβη στη Pamplona της Ισπανίας όταν περιόδευες εκεί με το προσωπικού σου σχήμα;
Αυτό είναι ένα περιστατικό για το οποίο δέχομαι πολλές ερωτήσεις τώρα τελευταία. Υποθέτω πως φταίει το DVD μου γι' αυτό. Ήταν να παίξουμε δύο βραδιές εκεί, όπου και θα γράφαμε το DVD μας. Τα ρούχα που θα φορούσα τις δύο βραδιές έπρεπε να είναι τα ίδια γιατί, όπως καταλαβαίνεις, θα παίρναμε τα καλύτερα πλάνα από κάθε βραδιά για να τα μιξάρουμε. Το πρώτο βράδυ, λοιπόν, φόρεσα ένα παντελόνι που έμοιαζε δερμάτινο αλλά ήταν πλαστικό και μετά το τέλος του show το άφησα στα παρασκήνια για να το βάλω την επόμενη μέρα που ήταν Κυριακή. Όταν πήγαμε στο club την επομένη, διαπίστωσα πως κάποιος είχε κλέψει τα ρούχα μου. Έπρεπε, λοιπόν, να βρω ένα πλαστικό παντελόνι, Κυριακή απόγευμα στην Pamplona. Πήγαμε με το ντόπιο promoter και βρήκαμε ένα μαγαζί με γυναικεία ρούχα που πουλούσε σχετικά εμπορεύματα κι αγοράσαμε ένα παντελόνι στο οποίο χωρούσα με το ζόρι. Κατά τη διάρκεια του show διαπίστωσα πως ο κόσμος με κοιτούσε μ' ένα παράξενο τρόπο και λίγο αργότερα διαπίστωσα πως το παντελόνι είχε σκιστεί μπροστά και τα παπάρια μου ανέμιζαν μπροστά στο ισπανικό κοινό. Έτρεξα στα παρασκήνια και βρήκα μία κολλητική ταινία με την οποία έδεσα το επίμαχο σημείο και συνέχισα το show σαν να μην έτρεχε τίποτε. Μετά το τέλος, όταν έπρεπε να βγάλω την κολλητική ταινία, υπέστην μία οδυνηρή αποτρίχωση! Το γύρισμα, πάντως, πήγε μία χαρά...
Εκτός από τους Maiden, είσαι πιλότος, ραδιοφωνικός παραγωγός, solo μουσικός, παρουσιάζεις εκπομπές στην τηλεόραση, ενώ έχεις και οικογένεια. Πώς προλαβαίνεις να είσαι τόσο συνεπής απέναντι στις άπειρες υποχρεώσεις σου;
Είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα, οπότε μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα. Η αεροπορική εταιρία κάθε τέσσερις εβδομάδες μού δίνει ένα πρόγραμμα με τις υποχρεώσεις μου, στο οποίο αναφέρονται και οι μέρες που έχω ρεπό. Έτσι, λοιπόν, κανονίζω εκείνες τις μέρες να κάνω άλλα πράγματα, όπως το να γράψω την εκπομπή μου ή οτιδήποτε. Είναι πολύ πιο εύκολο απ' ό,τι φαίνεται. Αν είχα πολύ ελεύθερο χρόνο, θα είχα προβλήματα να οργανωθώ γιατί θα μου ήταν δύσκολο να πω όχι σε άλλες προτάσεις. Τώρα κάθε τέσσερις εβδομάδες ξέρω ακριβώς το πρόγραμμά μου και λειτουργώ βάσει αυτού.

I.D.

Όνομα: Paul Bruce Dickinson
Ημερομηνία γέννησης: 7 Αυγούστου 1958.
Aγαπημένο φαγητό: Ιταλικό και εξωτικό.
Αγαπημένο άθλημα: Ξιφασκία
Αγαπημένο συγκρότημα: Deep Purple
Αγαπημένος ηθοποιός: Gary Oldman
Έξι δίσκοι χωρίς τους οποίους δεν θα μπορούσε να ζήσει: Deep Purple "Made in Japan", Bruce Dickinson "The Chemical Wedding", Rainbow "Rising", Jethro Tull "Aqualung", Black Sabbath "Black Sabbath", Led Zeppelin "II".
Ποιο τραγούδι θα ήθελε να έχει γράψει: "Μy Way" (Frank Sinatra).
Πρώτος δίσκος που αγόρασε: Van Der Graaf Generator "H to He, Who Am the Only One".
Kαλύτερη συναυλία που έπαιξε: Rock in Rio.
Πρώτος δίσκος που έπαιξε στο ραδιόφωνο: AC/DC "Highway to Hell".
Τραγούδι που ακούγεται καλύτερα στο σκοτάδι: ΑC/DC "Night Prowler".
Soundtrack για ένα μεγάλο ταξίδι με το αυτοκίνητο: Kansas "Leftoverture".
Περίγραψε τον εαυτό σου με μία λέξη: Αirraidsiren