Friday, 27 January 2017 18:51

BRUCE DICKINSON: Η επίσκεψή του στην εμπόλεμη ζώνη του Σαράγιεβο έγινε ντοκιμαντέρ

Written by 
    BRUCE DICKINSON: Η επίσκεψή του στην εμπόλεμη ζώνη του Σαράγιεβο έγινε ντοκιμαντέρ

    Τον περασμένο Αύγουστο, έγινε η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ "Scream for me Sarajevo" στο πλαίσιο του Sarajevo Film Festival.

    Στην ταινία απεικονίζεται η συναυλία των Iron Maiden το 1994 που το Σαράγιεβο ήταν υπό πολιορκία. Το "Scream for me Sarajevo" αναμένεται να κυκλοφορήσει εμπορικά, πριν το τέλος του έτους. Μπορείτε να δείτε trailer παρακάτω.

    Το σενάριο γράφτηκε από τον Jasenko Pasic, σκηνοθετήθηκε από τον Tarik Hodzic και η παραγωγή έγινε από την Prime Time Productions.

    Ο Pasic δήλωσε: «Η ιδέα για την ταινία μου ήρθε ένα βράδυ καθώς διάβαζα την ιστορία του Chris Dale για τη συναυλία του Dickinson στο Σαράγιεβο το 1994. Τότε, ξεκίνησα να ψάχνω κόσμο που ήταν στο BKC εκείνη τη νύχτα και έτσι καταλήξαμε στην ταινία. Οι Tatjana Bonny, Alex Elena, Tarik Hodzic και Adnan Cuhara, είναι οι άνθρωποι που δημιούργησαν την ταινία μαζί μου, η οποία θα δείχνει όλη τη σκληρότητα και τον τρόμο της πολιορκίας στο Σαράγιεβο και το γεγονός πως όλοι ζούσαν φυσιολογικά κάτω από τέτοιες συνθήκες. Το "Scream for me Sarajevo" είναι μια ταινία για τη ζωή.»

    Την πρώτη φορά που ο Dickinson βρέθηκε στο Σαράγιεβο, η πόλη ήταν αποκομμένη από τον κόσμο, οι πολίτες τρομοκρατημένοι από τους πυροβολισμούς, τους βομβαρδισμούς και την πείνα, ενώ ο ηλεκτρισμός και η παροχή νερού ήταν πολυτέλειες. Ο Bruce και η τότε solo μπάντα του οδήγησαν μέσα από τη γραμμή του πυρός και εν τέλει έπαιξαν για τους ανθρώπους που ήταν παγιδευμένοι στην πόλη. Το τι σήμαινε αυτή η συναυλία για αυτούς και το πως άλλαξε τον Bruce και το συγκρότημα περιγράφεται στο "Scream for me Sarajevo".

    Σε συνέντευξη του τον Δεκέμβριο του 2015, ο Bruce μίλησε για το θέμα ασφάλειας σε μια εποχή τρομοκρατίας, όταν πρέπει να αποφασίσεις σε ποιες χώρες να ταξιδέψεις. Συγκεκριμένα, είπε:
    «Προσωπικά, θα παίξω ό,τι και να γίνει. Η ανησυχία σου πρέπει να είναι για αυτούς που δεν έχουν επιλογή (εννοώντας το κοινό). Το '94 ήταν επιλογή μου, βασικά επιλογή όλων μας, αφού είπαμε "Ναι είμαστε αρκετά τρελοί για να το κάνουμε. Θα οδηγήσουμε μέσα στον πόλεμο για να δούμε αν μπορούμε να παίξουμε στο Σαράγιεβο. Και δεν είμαστε σίγουροι για το πότε θα γυρίσουμε." Δυστυχώς πρέπει να πάρεις μια απόφαση βασιζόμενος σε ό,τι πληροφορία έχεις.»

    Συνεχίζει: «Δεν μπορείς να πάρεις την ευθύνη για κάτι που μπορεί να είναι τρέλα ή μακελειό, απλά επειδή θες να είσαι ο "άντρακλας" που θα πει "το κάναμε και οι άνθρωποι μας απειλούσαν, αλλά τουλάχιστον ήμασταν μάγκες." Και αυτό είναι ωραίο, μέχρι που μια μέρα κάποιος πάει και κάνει κάτι παρόμοιο και καταλήγει σε πολλές νεκρές γυναίκες και παιδιά και σκέφτεσαι: "Ίσως δεν έπρεπε να κάνουμε αυτό το live, επειδή υπήρχε πραγματική απειλή." Οπότε, δυστυχώς, πρέπει να φερθείς ώριμα. Αλλά την ίδια στιγμή, πρέπει να μπορείς να προσφέρεις ελπίδα στους ανθρώπους και να τους περάσεις το μήνυμα πως δεν μπορούν να σταματήσουν. Η ζωή προχωρά. Για παράδειγμα όταν ο IRA, πριν πολλά χρόνια που ήμουν ακόμη παιδί, ανατίναζε πράγματα από δω κι από 'κει στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι άνθρωποι προχώρησαν. Δε σταματάς. Δεν υποχωρείς από τη ζωή. Κι αυτό ήταν το μήνυμα στο Σαράγιεβο: πως μέσα σε όλη αυτήν την τρέλα, αυτό το μικρό προπύργιο του rock n' roll και της κανονικότητας συνέβη για 5 λεπτά. Υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Όλα αυτά τα πράγματα είναι πράξεις αμφισβήτησης. Απλά δε συμπεριλαμβάνουν όπλα, βόμβες και σφαίρες.»