Ο λόγος για το ντοκιμαντέρ του Adam Dubin με τίτλο “Murder in the Front Row” που αφηγείται τη δημιουργία του αμερικάνικου thrash metal με επίκεντρο την περιοχή του Bay Area στην California. Συμμετέχουν δεκάδες άνθρωποι που έζησαν τη σκηνή εκ των έσω, και ανάμεσά τους τα μέλη των σπουδαίων συγκροτημάτων που ιδρύθηκαν και ανδρώθηκαν εκεί, όπως οι Metallica, οι Megadeth, οι Slayer, οι Anthrax, οι Exodus, οι Testament και οι Death Angel που κάνουν βουτιά στο παρελθόν και θυμούνται τις εμπειρίες τους από τον αναβρασμό των early ‘80s.
Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε το trailer ενώ εδώ θα βρείτε την ιστοσελίδα των Νυχτών Πρεμιέρας. Το 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας θα διεξαχθεί από τις 18 έως και τις 29 Σεπτεμβρίου 2019.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
“Δεν είναι απλά μια ταινία για το heavy metal. Είναι μια ταινία για τους ανθρώπους. Είναι σκληρή μουσική με μια ζεστή και χνουδωτή παλλόμενη καρδιά». - Σκηνοθέτης Adam Dubin
Σκηνοθεσία: Adam Dubin (Beastie Boys “Fight For Your Right to Party” & "No Sleep ‘til Brooklyn”).
Η ταινία / ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει περισσότερες από 50 συνεντεύξεις με διάφορους μεταλλάδες- πιστούς (μέσα στους οποίους και οι Metallica, Megadeth, Slayer, Anthrax, Exodus, Testament και Death Angel), οι οποίοι αφηγούνται τις ιστορίες τους μέσα από μια μείξη συνεντεύξεων σε πρώτο πρόσωπο, animation και αφήγησης από τον κωμικό Μπράιαν Πόσεν (Brian Posehn).
«Πρόκειται για καλές, πολύ ανθρώπινες ιστορίες», μας λέει ο σκηνοθέτης Dubin.
Το MITFR ακολουθεί την ιστορία μιας παρέας νέων παιδιών στην Βόρεια Καλιφόρνια που μοιράζονται το πάθος για χέβι ροκ μπάντες όπως οι UFO, Iron Maiden και Motorhead.
«Όλες αυτές οι μπάντες προέρχονταν κυρίως από την Αγγλία, και δεν είχαν κάνει ποτέ περιοδεία στην Δυτική Ακτή», λέει ο Dubin. «Οπότε αυτά τα νέα παιδιά ξεκίνησαν να γράφουν τη δική τους μουσική, τα δικά τους περιοδικά / fanzines, τις δικές τους λέσχες βιβλίων και το να ανταλλάσσουν κασέτες. Ήταν άνθρωποι που ήταν ανένδοτοι σε σχέση με τη μουσική και τα συγκροτήματα αλλά και ο ένας για τον άλλον».
Το ντοκιμαντέρ βασίζεται με χαλαρό τρόπο σε ένα φωτογραφικό ημερολόγιο του 2012 των Harald Oimoen και Brian Lew. «Αυτό που αγάπησα σε αυτό το ημερολόγιο/βιβλίο ήταν ότι δεν αφορούσε μόνο τους Metallica», λέει ο σκηνοθέτης. «Κατέγραφε μια ζωηρή σκηνή, όπου όλες οι μπάντες ήταν ίσες και υπήρχε πραγματική αλληλεγγύη. Οι φωτογραφίες συνέλαβαν τον ιδρώτα στα κλαμπ, το κουδούνισμα των αυτιών και τη δύναμη των νέων. Οι Harald και Brian αιχμαλώτισαν την ανθρωπιά όλου αυτού και κατάλαβαν ότι θα μπορούσα να το μεταφέρω αυτό σε μια ταινία».
Ένα ακόμη δυνατό σημείο της ταινίας είναι ότι ρίχνει φως στις μπάντες που δεν έφτασαν ποτέ το ύψος των Metallica αλλά σίγουρα είχαν μια σημαντική επιρροή, ειδικότερα οι αρχιπατέρες του thrash, οι Exodus. «Υπάρχει η μεγάλη τετράδα του metal η οποία στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι η μεγάλη πεντάδα και να περιλαμβάνει τους Exodus» λέει ο Dubin. «Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι η ταινία θα εμπνεύσει τους θεατές να επανεκτιμήσουν τη συμβολή του Kirk Hammett, ο οποίος ίδρυσε τους Exodus στο Bay Area τρία χρόνια πριν φτάσουν οι Metallica στην πόλη. Ο Kirk βασικός συντελεστής που έφτιαξε την μπάντα, οδήγησε τη μουσική και ανακάλυψε τον άγριο φρόντμαν Paul Baloff».
Ένας βετεράνος της μουσικής και της ντοκιμαντερίστας της κωμωδίας Dubin είναι το ιδανικό ταίρι για το περιεχόμενο της ταινίας. Γεννημένος στη Νέα Υόρκη και απόφοιτος του NYU (όπου ήταν συγκάτοικος με τον μεγαλοπαραγωγό Rick Rubin), έχει σκηνοθετήσει μία σειρά ντοκιμαντέρ για τους Metallica μέσα στα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των πολύ-πλατινένιων “A Year And A Half In The Life Of Metallica Parts 1 & 2, Hit the Lights:The Making of Metallica Through the Never και το “Freeze 'em All: Metallica in Antarctica”, όπως και το βίντεο-κλιπ του “Nothing Else Matters.”
Όταν έκανα το πρώτο έργο [A Year and a Half] με την μπάντα, αυτό έγινε όταν μόνο κάποιος/α σαν την Μαντόνα έκανε μουσικά ντοκιμαντέρ. Και υπήρχε ανησυχία και επιφύλαξη, σχεδόν τρόμος. Τους είπα τότε: «Αφήστε με να τραβήξω. Αν δεν σας αρέσει, γυρνάω σπίτι. Κι όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, τους άρεσα και έτσι ξεκίνησε η σχέση μας.»
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ταινία είναι γεμάτη από μουσικά στιγμιότυπα. Ο Dubin που έχει σκηνοθετήσει πολλά κωμικά επεισόδια για κωμικούς όπως οι Lewis Black και Jim Breuer και Τζιμπρίλ φέρνει μια ελαφρότητα στη διαδικασία.
«Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ της μουσικής και της κωμωδίας: η κωμωδία έχει ένα μουσικό τάιμινγκ και έναν ρυθμό», λέει. «Και υπάρχουν και πολλά γέλια σε αυτή την ταινία. Στηρίχτηκα σε αυτό. Δεν πρόκειται για το “Some Kind of Monster”, δεν έψαχνα να βρω δράμα (αξίζει πολύ και μια ιστορία: ο Bill Graham να μαλώνει τον James Hetfield μετά από την διάλυση ενός καμαρινιού το 1985).
Σε προσωπικό επίπεδο ο Dubin πιστεύει ότι ταινία λειτουργεί ως μία φυσική εξέλιξη για τον ίδιο σαν σκηνοθέτη και αφηγητή ιστοριών: «Αν υπάρχει μία θεματική που διατρέχει όλη μου τη δουλειά, από τους Beatie Boys στους Metallica το Murder in the First Row είναι σε τελική ανάλυση μια προσπάθεια / απόπειρα να αποκαλύψω μια κεντρική αλήθεια του rock ’n’ roll».
