Καλησπέρα και στους δυο! Πώς είστε; Πού σας πετυχαίνω;
JAKE: Εγώ είμαι στη Florida και αναμένω τον τυφώνα να ξεσπάσει σε 12 ώρες (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στις 9 Οκτωβρίου), αλλά είμαι ασφαλής, είμαι ψηλά. Ξέρω κόσμο, όμως, που έχει παραμείνει και δεν απολαμβάνει την ίδια ασφάλεια με εμένα. Ακόμα και τα Morrisound Studios είναι σε άσχημο σημείο (σ.σ. τη γλύτωσαν τελικά).
Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Ας μιλήσουμε, όσο είναι αυτό δυνατό, για το νέο σας album, “Sounds Of The Forgotten”. Πώς κρίνετε την υποδοχή του από τον κόσμο μέχρι στιγμής;
JOSEPH: H υποδοχή του είναι πραγματικά καλή. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα είναι απογοητευμένοι γιατί δεν μοιάζει στα προηγούμενα albums, αλλά εξ αρχής η μουσική μας ήταν πάντα τόσο πολυποίκιλη, που ξέραμε ότι δεν θα μπορούμε να ευχαριστούμε τους πάντες. Ο στόχος μας είναι κάθε τραγούδι σε κάθε μας album να είναι τελείως διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Δεν ψάχνουμε φόρμουλες, απλά καθόμαστε κάτω και γράφουμε. Είναι ευλογία και κατάρα μαζί χαχα.
Υπήρχε συγκεκριμένος λόγος που το album έχει αυτή την επιθετικότητα;
JOSEPH: Για να είμαι ειλικρινής, εγώ πιστεύω ότι είναι το πιο ελαφρύ που έχουμε γράψει. Δεν έχουμε συνθέσει ποτέ μια τελείως AOR μπαλάντα σαν το “Where Do I Begin?” ή ένα τραγούδι σαν το “When It All Falls Away” με τις 70’s r’n’b επιρροές του. Από την άλλη μεριά, το “Insidious” είναι το πιο βαρύ κομμάτι που έχουμε γράψει. Είναι αυτό που είπα και προηγουμένως, δεν καθόμαστε να “υπολογίσουμε” τα τραγούδια μας, όπως κάνουν άλλες μπάντες. Δηλαδή να πούμε “α, κράτα αυτό το τραγούδι για το επόμενο album μας”. Εμείς αυτά που σκεφτόμαστε, τα εμφανίζουμε στον δίσκο.
JAKE: Έτσι είναι. Βέβαια, ναι, όταν γράψαμε το “They Will Let You Down”, καταλάβαμε ότι θα είναι το πρώτο τραγούδι του album. “Το “Insidious” πραγματικά προέκυψε από το πουθενά. Δεν το σκεφτήκαμε καν, απλά ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε.
JOSEPH: Συνοδεύτηκε πάντως από πολύ κρασί (γέλια).
Τελικά, βάσει και του τίτλου του album, ποιοι είναι αυτοί οι ξεχασμένοι και οι ήχοι τους;
JOSEPH: Είναι μεταφορικό αλλά και πολύ κυριολεκτικό. Εάν δεις τα τραγούδια ξεχωριστά, το καθένα παραπέμπει σε μια διαφορετική περίοδο της μουσικής. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει ξεχάσει τα χαρακτηριστικά όλων αυτών των διαφορετικών μουσικών γνωρισμάτων. Και αυτό έχει χαθεί στο σύγχρονο heavy metal: υπάρχει ένας standard ήχος, όλα πρέπει να ακούγονται έτσι και αυτό είναι καταστροφικό για τη μουσική. Θεωρώ ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που το metal δεν είναι τόσο μεγάλο όσο ήταν κάποτε. Ο ήχος είναι τόσο ομογενοποιημένος που απωθεί τους νεώτερους ακροατές.
Θεωρείτε ότι η πλαστικοποίηση αυτή του ήχου ίσως να οφείλεται και στις streaming πλατφόρμες, αλλά και στη γενικότερη ψηφιοποίηση της μουσικής; Όπως για παράδειγμα τα live streaming shows;
JAKE: Ναι, ξεκάθαρα. Μισώ το streaming. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η έλλειψη δημιουργικότητας, αλλά δεν γίνεται καθετί να ακούγεται ακριβώς το ίδιο. Έχω φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να ακούσω 3 τραγούδια συνεχόμενα, γιατί ακούγονται ολόιδια. Δυστυχώς, όσον αφορά τα live, αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε samples, λόγω των εξόδων που υπάρχουν. Μακάρι να μπορούσαμε να έχουμε διαθέσιμα τα πάντα με φυσικό τρόπο, αλλά αυτό δεν γίνεται. Το κόστος είναι τεράστιο. Πάντως, οι συναυλίες δεν θα πάψουν να υπάρχουν όσο υπάρχει κόσμος που θα πηγαίνει σε αυτές. Ξέρεις, κάποτε αυτό το θεωρούσα δεδομένο, αλλά πλέον υπάρχουν άνθρωποι που θα πουν “άσε, θα το παρακολουθήσω στο YouTube” ή θα δουν το official stream ή κάποια άλλη μαλακία. Και πίστεψέ με, εάν αυτό γιγαντωθεί, δεν θα βλέπεις μπάντες να περιοδεύουν.
JOSEPH: Εάν νομίζεις ότι το να δεις ένα streaming show είναι το ίδιο με μια πραγματική συναυλία, είναι σαν να προτιμάς να αυνανίζεσαι από το να κάνεις σεξ (γέλια). Ξέρω, σαν κωλόγερος ακούγομαι, αλλά αυτά τα κωλοκινητά έχουν διαλύσει όλη τη φάση, έχουν αντικαταστήσει την κοινωνική συναναστροφή. Και οκ, οι τεράστιες μπάντες έχουν το κοινό τους, τη βάση τους. Οι μικρότερες υποφέρουν. Όταν, όμως, αυτές οι θρυλικές μπάντες σταματήσουν, δεν θα υπάρχει κανένας εξίσου μεγάλος να τις αντικαταστήσει. O Gene Simmons είχε δίκιο.
Η αλήθεια είναι ότι η μουσική μας χρειάζεται τώρα στήριξη πιο πολύ από ποτέ.
JOSEPH: Έτσι είναι. Για παράδειγμα, στο facebook μας γράφουν να πάμε στην Χ πόλη. Ναι, όμως όποτε ο ατζέντης μας κλείνει μια μπάντα σε αυτή την Χ πόλη, το club είναι άδειο. Άρα, γιατί να το ρισκάρει κάποια άλλη μπάντα; Καμία μπάντα δεν επιλέγει να αγνοήσει κάποια πόλη ή χώρα. Απλά, πρέπει να έχει και κάποιο νόημα οικονομικά και για την ίδια. Οι ντόπιοι οπαδοί θα πρέπει να είναι ενεργοί.
Συμφωνώ απόλυτα. Επίσης, θα έχουμε τη χαρά να σας δούμε σύντομα να εμφανίζεστε στην Αθήνα! Τι να περιμένουν οι Έλληνες οπαδοί από εσάς;
JOSEPH: Ω Χριστέ μου.
JAKE: Ειλικρινά είναι το show που ανυπομονούμε πιο πολύ απ’ όλα! Ξέρω πολύ καλά τι πάει να πει “Έλληνας metalhead” και τι πάθος βγάζετε στις συναυλίες. Όταν είχα πρωτοπαίξει στην Ελλάδα και είδα το κοινό, σκέφτηκα “έτσι πρέπει να είναι μια συναυλία”. Όλοι είμαστε φοβερά ενθουσιασμένοι. Θα παίξουμε τουλάχιστον 1,5 ώρα, εάν όχι ακόμα περισσότερο, ανάλογα με το πόσο άγριο θα είναι το κοινό!
Πρόσεχε, γιατί θα το γράψω και ο κόσμος θα το θυμάται! (γέλια)
Σας προκαλώ λοιπόν να δείξετε τις δυνάμεις σας χαχα! Πάντως, θα παίξουμε ένα full set που θα καλύπτει όλη τη δισκογραφία μας και πιστεύουμε ότι θα ικανοποιήσει κάθε Witherfall οπαδό. Άλλωστε, είναι άγνωστο πότε θα καταφέρουμε να ξαναέρθουμε, οπότε αξιοποιήστε την ευκαιρία!
JOSEPH: Εγώ έμαθα ότι έχετε και ωραία κρασιά, οπότε με βλέπω να ξενυχτάω στη σκηνή χαχαχα.
