Το live της 9ης Μαΐου τιτλοφορείται “Athens. Gravity. Death.” Πως το βλέπετε; Είναι κάτι περισσότερο από μια , ακόμα, συναυλία ή το κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου ‘εντός έδρας’ Είναι όλα αυτά! Θέλουμε να κοιτάξουμε πίσω στη δισκογραφία μας και να παρουσιάσουμε ζωντανά τα μέρη που σκιαγραφούν καλύτερα τη στιγμή… Τη στιγμή που η μπάντα κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο με το The death of Death και αναστοχάζεται για το επόμενο. Είναι σημαντικό για μας αυτό το ‘εντός έδρας’, ελπίζουμε να το μοιραστούμε με τους ανθρώπους που πιστεύουν στους Playgrounded πριν καν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι αλλά και αυτούς που άνοιξαν κουβέντα μαζί μας πιο πρόσφατα και ίσως ενδιαφέρονται να δουν και να ακούσουν τι αντιπροσωπεύουμε..

Στα live σας δίνετε έμφαση όχι μόνο στον ήχο αλλά και στον φωτισμό και τη σκηνοθεσία. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να χτίζετε μια "ολιστική" εμπειρία για τον θεατή;
Τοποθετούμε τους εαυτούς μας συχνά στη θέση του θεατή για να κρίνουμε το μουσικό και γενικότερα το αισθητικό αποτέλεσμα της κίνησής μας. Προσπαθούμε λοιπόν κάθε πτυχή της έκφρασής να επικοινωνεί οργανικά με το όλον, να εξυπηρετεί και να ολοκληρώνει τη μουσική. Στο συγκεκριμένο λάιβ θα πειραματιστούμε οπτικά με νέα μέσα μιας και έχει αυτόν τον χαρακτήρα της μετάβασης, ίσως κάποια από αυτά να τα κρατήσουμε και για το μέλλον…

Έχοντας περάσει από τις σκηνές του ArcTanGent και του Pelagic Fest, πώς βλέπετε την εξέλιξη της σχέσης σας με το κοινό εκτός Ελλάδας; Ποιο ήταν το πιο "ακραίο" ή συναισθηματικό feedback που έχετε λάβει;

Το The Death of Death και οι περιοδείες που το ακολούθησαν (ειδικά το ευρωπαϊκό τουρ με τους The Ocean) ήταν ένα άνοιγμα για μας, ένα ακόμα μικρό βήμα που μας έδωσε την ευκαιρία να συνυπάρξουμε με καλλιτέχνες που θαυμάζουμε χρόνια ή τους βλέπουμε σαν νέους συνοδοιπόρους… Από τους Periphery, τους Leprous και τους Sleep Token μέχρι τους Psychonaut, τους LLNN και τους Mother of Millions. Ακούσαμε από ανθρώπους σε μέρη της Ευρώπης που δεν φανταζόμασταν πως η μουσική μας τους συντρόφευσε σε σημαντικές, όμορφες ή δύσκολες στιγμές στη ζωή τους. Αυτό σίγουρα δεν είναι ακραίο αλλά μάλλον μια μορφή επικοινωνίας μιας και τα λόγια και οι νότες των μουσικών μιλάνε συχνά τη γλώσσα του θυμικού: γράφονται σε έντονα συναισθηματικές καταστάσεις από τον πομπό και είναι ευτυχές όταν ανταποκρίνονται σε συναισθηματικές καταστάσεις του δέκτη. Τότε μάλιστα αντιστρέφονται οι ρόλοι και οι εμπειρίες γίνονται πλέον κοινές!

Έχετε αναφερθεί στη σημασία της συλλογικότητας και του “μαζί”. Σε ένα κόσμο που γίνεται ολοένα πιο ατομικιστικός, πώς διατηρείται αυτή η συντροφικότητα μέσα στην μπάντα και στον τρόπο που επικοινωνείτε τη μουσική σας;

Το μαζί είναι πάντα ζητούμενο, ποτέ δεδομένο. Η τάση κάθε ανθρώπου μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο είναι να ακολουθήσει τις αξίες του ατομικισμού, του “εγώ καλύτερος”, της ποσοτικοποίησης, του κέρδους, των αριθμών. Κανείς μας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά εντελώς (η καλλιτεχνική προσπάθεια δεν διαφέρει και πολύ από άλλες πτυχές της ζωής μας) οπότε το ‘μαζί’ είναι στοίχημα: μία έννοια που εμφανίζεται μόνο στην πράξη, που παράγει κίνηση και συνδημιουργία. Ειδικά για τη μπάντα φαίνεται πως όσο περνούν τα χρόνια και οι ζωές μας γίνονται πιο περίπλοκες τόσο πιο επίφοβο είναι να αμφισβητηθούν αυτοί οι συντροφικοί δεσμοί, αυτό ίσως κάνει την πρόκληση και τη σημασία της μπάντας μεγαλύτερη. Όχι όμως περισσότερο ή λιγότερο σημαντική από κάθε συλλογική προσπάθεια.

Ο τίτλος του τελευταίου σας δίσκου είναι "The Death of Death". Πιστεύετε τελικά ότι η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει σαν άρνηση της φθοράς ή ακόμα και σαν πράξη αντίστασης;

Μπορεί, ναι! Η ίδια η ζωή, ο καθημερινός αγώνας για αξιοπρέπεια, το άνοιγμα προς τον δίπλα, η προσπάθεια για βαθιά επικοινωνία είναι πράξεις αντίστασης.. η τέχνη δεν έχει το αποκλειστικό προνόμιο αλλά μπορεί όπως κάθε ανθρώπινη έκφραση να γίνει φορέας τέτοιων αξιών, η αφορμή για τέτοιες πράξεις. Στο The death of Death όπως και στις επόμενες δουλειές μας μας ενδιαφέρει αυτή η οπτική.

Σε εποχές όπως αυτή που ζούμε, που όλα μοιάζουν ρευστά, υπάρχει κάποιο προσωπικό μότο ή στάση ζωής που σας κρατάει γειωμένους και συγκεντρωμένους στον στόχο σας;

Μα πάντα ήταν ρευστά και πάντα θα είναι. Τα πιο πολλά μότο ευεξίας ή αυτοβελτίωσης κρύβουν την πραγματικότητα, τη συσκοτίζουν, και σου δίνουν μία ψευδαίσθηση ασφάλειας ενώ γύρω σου επικρατεί βαρβαρότητα. Ίσως η απόλυτα αυστηρή στοχοπροσήλωση να είναι μια μορφή βαρβαρότητας σε αυτό το πλαίσιο. Είναι τρομερά σημαντικοί οι στόχοι των Playgrounded όταν στις ακτές της Μεσογείου εκτυλίσσεται μια γενοκτονία;

Νιώθετε πως ανήκετε σε κάποια συγκεκριμένη σκηνή, του post metal ή της ευρύτερης οικογένειας του prog ή πιστεύετε πως όλα αυτά είναι πλέον παρωχημένες έννοιες που περισσότερο φρενάρουν παρά βοηθούν την εξέλιξη ενός καλλιτέχνη;

Δεν έχουμε ιδιαίτερα συναισθήματα ούτε υπέρ ούτε κατά αυτών των εννοιών.. Ξέρουμε ότι βαδίζουμε σε έναν δικό μας δρόμο και αν κάποιον βοηθάει στην επικοινωνία να μας χαρακτηρίσει prog ή post ή electronic με χαρά θα κουβεντιάσουμε μαζί του. Νιώθουμε μέρος της ευρύτερης rock και metal σκηνής και όταν λειτουργεί σαν οικογένεια χαιρόμαστε με τη ζεστασιά της…

Έχετε να μας προτείνετε κάποια καινούρια ενδιαφέροντα ακούσματα που ‘έπιασε’ το ραντάρ σας;

Χμμ, οι Part of the Theory που θα ανοίξουν τη βραδιά στις 9 Μαΐου ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν κάτι νέο! Αναφέραμε πιο πάνω τους Psychonaut με τους οποίους υπάρχει αλληλοεκτίμηση και μοιραζόμαστε και την ίδια στέγη στην Pelagic Records. Γενικά πάντα έχουν ενδιαφέρον οι κυκλοφορίες του label.

Πως είναι η ζωή στο Rotterdam, ποιες είναι οι προσλαμβάνουσες που δημιουργεί η πόλη όσο αφορά στην έμπνευση; Υπάρχουν ή υπήρξαν ποτέ δεύτερες σκέψεις σχετικά με την επιλογή σας να μείνετε εκεί;

Πλέον το βλέπουμε πιο σπάνια καθώς πολλοί από μας έχουν επιστρέψει στην Αθήνα. Η πόλη είναι αρκετά κρύα και υγρή, σε κλείνει στο σπίτι και σε βάζει να δουλέψεις, είναι εξαιρετικά οργανωμένη, την άνοιξη είναι πανέμορφα τα πάρκα. Είναι και κοινωνικά όμως κάπως ψυχρή σαν πόλη. Γενικά τα πράγματα δουλεύουν με το βλέμμα αποκλειστικά στο μέλλον, πχ δεν το σκέφτονται δεύτερη φορά να γκρεμίσουν έναν ουρανοξύστη για να χτίσουν έναν νέο αν τους βγαίνουν τα νούμερα. Αυτό κρύβει και μια σκληρότητα. Ο διαφορετικός, η αδύναμη, δεν βρίσκουν εύκολα χώρο σε τέτοιο πλαίσιο εξ ου και τα πιο σκληρά γκέτο που θα συναντήσει κανείς στη νότια πλευρά. Καθένας από μας έκανε τις δικές του επιλογές πλέον σε σχέση με τις δύο πόλεις…

Πότε θα ακούσουμε νέα μουσική; Ποιος είναι ο προγραμματισμός του συγκροτήματος για άμεσο μέλλον;
Δεν μπορούμε ακόμα να πούμε ημερομηνίες αλλά δουλεύουμε πλέον εντατικά για την επόμενη κυκλοφορία.
Προς το παρόν θα χαρούμε πολύ να σας δούμε από κοντά στις 9 Μαϊου στο Piraeus Club Academy! Ελάτε νωρίς για να ακούσετε και τους Part of the Theory!!!