“Hail to the King’ (‘Hail to the King’, 2013)
Το "Hail to the King" είναι ο δίσκος που οι Avenged χαιρετούν τα αγαπημένα τους συγκροτήματα και το ομότιτλο είναι το πιο δημοφιλές τραγούδι τους με πάνω από 666 εκατομμύρια streams στο Spotify. Πρόκειται για ένα δυναμικό κομμάτι με επιρροές από κλασικό heavy metal, που θυμίζει μπάντες όπως οι Metallica (προφανώς) και οι Black Sabbath. Το τραγούδι χαρακτηρίζεται από βαριά riff , σταθερό ρυθμό, και μεγάλο refrain ιδανικό για συναυλιακά sing along.
“Nightmare” (Nightmare, 2010)
Your Fuckin’Nightmare…Eίναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια των Avenged Sevenfold, με ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα γιατί αυτό ανοίγει τον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος μετά τον θάνατο του drummer τους, The Rev. Το κομμάτι ξεκινά με μία πολύ χαρακτηριστική μελωδία και εξελίσσεται σε πιο heavy ρυθμούς με φοβερές κιθάρες, γέφυρα που χρωστάει για μία ακόμα φορά στους ‘tallica αλλά και ξεκάθαρες hard rock αναφορές. Στα τύμπανα ο Mike Portnoy.
“Afterlife” (“Avenged Sevenfold”, 2007)
Με αυτό το album οι A7X έγιαναν super stars. Οι ταχύτητες πέφτουν σε σχέση με το ‘City of Evil’ που είχε προηγήθει και κάθε τραγούδι ένα εξαιρετικά καλοδουλεμένο και φτιαγμένο για να αρέσει σε μεγάλα ακροατήρια. Το ‘Afterlife’ είναι από τα ταυτοτικά τραγούδια του συγκροτήματος με τις κιθάρες να κλέβουν για μία ακόμα φορά την παράσταση.
“Little Piece of Heaven” (“Avenged Sevenfold, 2007)
Πρόκειται για ένα από τα πιο διαφορετικά και ιδιαίτερα τραγούδια των Avenged Sevenfold και ξεχωρίζει για την avant-garde προσέγγισή του, συνδυάζοντας στοιχεία από dark cabaret και metal. Θα μπορούσε άνετα να ακούγεται σε κάποιο αμερικάνικο teenage thriller. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αρχικά προοριζόταν για ένα ep με τίτλο ‘Halloween’. Το τραγούδι γράφτηκε από τον drummer του συγκροτήματος, The Rev η φωνή του οποίου ακουγεται σε αυτό.
Bat Country (‘City of Evil”, 2005)
Εδώ είναι που το συγκρότημα αποβάλει τα όποια metalcore ή emo στοιχεία που μπορεί να είχε στο παρελθόν και μεταμορφώνεται σε ένα σύγχρονο metal σχήμα με αναφορές στους Metallica, τους Guns n Roses και, γιατί όχι, τους Iron Maiden. Το "Bat Country" είναι ένα από τα πιο ενεργητικά τους τραγουδια και είναι είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο "Fear and Loathing in Las Vegas" του Hunter S. Thompson.
“Shepherd On Fire” (“Hail to the King”, 2013)
To δικό τους ‘Enter Sandman’; ΄Λίγο ίσως στην αρχή. Μετά το τραγούδι γίνεται κάτι άλλο, αλλά μην ξεχνάμε πως ότι έρχεται από το συγκεκριμένο δίσκο που είναι ένα γράμμα αγάπης της μπάντας στους ήρωές της. Αν ο δίσκος αυτός ακουστεί με την απενοχοποιήση που ζητάει είναι μία σκέτη απόλαυση και το συγκεριμένο τραγούδι μία χαρακτηριστική στιγμή μοντέρνου metal όπου κιθάρες για μία ακόμα φορά οργιάζουν.
The Stage “The Stage” (2016)
Μετά τη straight προσέγγιση του ‘Hail To The King’ το συγκρότημα κάνει μία μεγάλη στροφή και κυκλοφορεί ένα παράξενο πειραματικό album που δικαιολογεί απόλυτα την κατάταξή τους στον ευρύτερο χώρο του progressive. Ανεβασμένοι ρυθμοί, σύνθετο riffing και ελαφρώς θεατρική ατμόσφαιρα ενώ θεματικά αγγίζουν θέματα γύρω από την πρόοδο και τις συνέπειές της.
'Nobody' (“Life Is But A Dream…”, 2023)
Οι σπουδαίοι δίσκοι σοκάρουν, διχάζουν, προβληματίζουν και χρειάζονται χρόνο προκειμένου να γίνουν κατανοητοί και να αναλυθούν. Ένα τέτοιος, είναι και το τελευταίο μέχρι στιγμής album των Avenged. Ένα ατμοσφαιρικό και πειραματικό τραγούδι από τον δίσκο Life Is But a Dream....To ‘Nobody’ έχει πιο αργό ρυθμό σε σχέση με άλλα κομμάτια τους, σκοτεινό, με έντονη χρήση εφέ και σταδιακή εξέλιξη, λειτουργεί ως μία θαυμάσια ψυχεδελική γέφυρα στις συναυλίες τους.
“Buried Alive” (Nightmare, 2010)
To λες και power ballad αλλά και πάλι, όχι ακριβώς. Οι ακουστικές και οι ηλεκτρικές στιγμές εναλλάσσονται, ενώ εκεί λίγο μετά το τέταρτο λεπτό οι αρμονίες τους φωνάζουν Maiden από χιλιόμετρα μακριά. Στο ύφος του album, το τραγούδι έχει σαν θέμα την απώλεια και δεδομένων των συνθηκών έχει ένα ξεχωριστό συναισθηματικό αλλά και συμβολικό βάρος.
“This Means War” (“Hail to the King”, 2013)
Ναι, οκ! Το riff είναι ίδιο με αυτό του ‘Sad But True’. To ξέρουν και οι ίδιοι, δεν έγινε κατά λάθος. Είναι όμως ένα από τα πιο ωραία ‘πλάγια’ tribute που έχουν γίνει ποτέ. Βαρύ και ασήκωτο με ρεφρενάρα μεγατόνων, αν το βάλουν στο setlist, θα γίνει σεισμός.
