Περιμένοντας τους The Haunted στο Κύτταρο, στη σκηνή παίζουν οι Acid Death. Ο Σάββας προλογίζει το εξαιρετικό νέο τους κομμάτι ως "Hall of Mirrors" και ξαφνικά η μπάντα ξεσπάει σε μία φοβερή Meshugg-εια ταλάντωση. Η σκέψη εκείνη τη στιγμή είναι μία: πόσους μουσικούς έχουν τελικά επηρεάσει αυτοί οι παράξενοι άνθρωποι από την Umea, την πιο βόρεια μεγάλη πόλη της Σουηδίας; Πόσοι έχουν προσπαθήσει να βρουν έναν ήχο τόσο προσωπικό που θα ψαρώνει κόσμο και κοσμάκη; Και πόσοι έχουν μείνει αμήχανοι από το μοτίβο των Meshuggah, που δεν σου επιτρέπει ν' αφεθείς στο ρυθμό, αλλά σε προκαλεί συνεχώς να μπεις όλο και πιο βαθιά στο πυκνό και θεοσκότεινο σύμπαν τους; Έχοντας κλείσει 25 χρόνια από τη πρώτη τους κυκλοφορία (το ομώνυμο ΕΡ στο οποίο δεν ήταν καν στα τύμπανα η θεότητα Tomas Haake), είναι ευκαιρία και υποχρέωση ν' αναλύσουμε τη δισκογραφία τους.