Όσον αφορά λοιπόν τη διαφορά στη δημιουργία και στην κυκλοφορία album συγκριτικά με τότε, είπε:

«Πιστεύω πως υπάρχουν αρκετές διαφορές. Όσον αφορά τη δημιουργία και την κυκλοφορία της μουσικής, δεν έχει αλλάξει κάτι. Πάνω κάτω ο τρόπος, είναι ίδιος με τότε. Μερικοί ανταλλάζουν απόψεις μέσω διαδικτύου. Κάποιος κιθαρίστας θα γράψει ένα riff και θα το στείλει σε κάποιον προτείνοντάς του να το ακούσει. Εμείς είμαστε της παλιάς σχολής. Ο Gary ή ο Lee, θα γράψουν ένα riff και μετά θα το ακούσουμε όλοι μαζί. Τώρα, όσον αφορά τη δημιουργία δίσκου, πιστεύω πως το πιο δύσκολο πράγμα στις μέρες μας είναι να το κρατήσεις κρυφό μέχρι να 'ρθει η στιγμή να κυκλοφορήσει. Το internet, έχει και τα θετικά του και τα αρνητικά του. Αλλά επιβιώσαμε και στις δύο εποχές. Και στην εποχή του διαδικτύου και στην πριν από αυτή. Δεν είναι ωραίο να γερνάς, αλλά χαίρομαι που έζησα τα χρόνια που έπρεπε να πας σε δισκάδικο για να αγοράσεις ένα album. Περίμενες τη δημιουργία του, πήγαινες να το αγοράσεις και γυρνούσες σπίτι για να το ανοίξεις. Είχε μεγάλη σημασία όλο αυτό. Και ίσως είναι κι αυτό που λείπει σήμερα. Και θα συνεχίσει να λείπει. Εκτός κι αν το βινύλιο όντως αναστηθεί.»

Όταν ρωτήθηκε εάν του λείπουν οι μέρες που οι πωλήσεις δίσκων των Exodus ήταν πιο μεγάλες, απάντησε:

«Φυσικά. Οι πωλήσεις είναι αυτό που μας επιτρέπει να συνεχίζουμε. Εάν δεν αγόραζε κανείς τη μουσική μας, πιθανώς θα είχαμε αναγκαστεί να σταματήσουμε. Και το λέω αυτό γιατί εμείς όπως κι άλλες μπάντες, εκτός των Metallica και της Beyonce ή καλλιτεχνών που έκαναν απ' την αρχή μεγάλες πωλήσεις, οι υπόλοιποι πρέπει να κάνουμε περιοδείες. Κατά κάποιο τρόπο είμαστε πλανόδιοι πωλητές. Ταξιδεύουμε και πουλάμε τα μπλουζάκια μας. Και δε μας ενοχλεί. Βλέπουμε φανταστικά μέρη του κόσμου, γνωρίζουμε νέες κουλτούρες, δοκιμάζουμε νέα φαγητά και γενικότερα μαθαίνουμε τον τρόπο ζωής άλλων ανθρώπων. Πιστεύω πως αυτή είναι η καλύτερη παιδεία που μπορείς να 'χεις στη ζωή σου. Σου εξαφανίζει κάθε παραίσθηση για το πως ζει ο υπόλοιπος κόσμος. Οπότε είμαστε εντάξει μ'αυτό.»