ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΚΑΛΕΠΑΝΑΓΟ

Γεια χαρά Geoff, είμαι ο Πάνος από το ελληνικό Metal Hammer. Χαρά μου που τα ξαναλέμε μετά από περίπου έναν χρόνο. Πώς είσαι;

Είμαι πολύ καλά, σ’ ευχαριστώ.

Καθώς πλησιάζουμε στη συναυλία σου στην Ελλάδα, όπου και θα παρουσιάσεις το “Operation: Mindcrime” στην ολότητά του, ένας ωραίος τρόπος για να αρχίσουμε είναι να μου πεις για την περιοδεία ως τώρα. Απ’ όσο ξέρω πέρασες το μεγαλύτερο μέρος του 2018 στο δρόμο, σωστά;

Σωστά. Ξεκίνησα τον περασμένο Ιανουάριο την περιοδεία γιορτάζοντας τα 30ά γενέθλια του “Operation: Mindcrime” και νομίζω ότι το show που θα κάνω στην Ελλάδα είναι το τελευταίο και ανυπομονώ να παίξω εκεί διότι έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που βρέθηκα στη χώρα σας.

Σκεφτόσουν, ονειρευόσουν και σχεδίαζες αυτή την επετειακή περιοδεία για καιρό ή ήταν περισσότερο αυθόρμητη απόφαση;

Όχι, πέρασα πολύ καιρό κάνοντας σχέδια. Ήθελα να παρουσιάσω το album με έναν εορταστικό τρόπο για τα 30 χρόνια από την κυκλοφορία του και αυτό απαιτεί ιδιαίτερο προγραμματισμό. Εξάλλου δεν ξέρω αν θα είμαι εδώ για τα 40 χρόνια. Έχουμε δρόμο για να τα φτάσουμε (γέλια)! Θεώρησα, λοιπόν, πως θα ήταν ωραίο να κάνω αυτές τις συναυλίες όσο ακόμα μπορώ να σταθώ στα πόδια μου!

Αυτή η 30ή επέτειος είναι ένα μνημειώδες επίτευγμα. Πού αποδίδεις την διαχρονική αξία του δίσκου;

Θα έλεγα ότι πιθανώς η ίδια η θεματολογία του δίσκου είναι διαχρονική διότι είναι μια κλασικά δομημένη ιστορία. Έχει να κάνει με την ανάπτυξη των ανθρώπων, ασχολείται με την αιώνια μάχη του καλού ενάντια στο κακό, συναντούμε τον πλούσιο που εκμεταλλεύεται τον φτωχό. Όλα αυτά είναι κλασικά μοτίβα που έχουν απασχολήσει διαρκώς την ανθρωπότητα στην πορεία του χρόνου.

Ζούμε σε μια εποχή διαρκούς πολιτικού και κοινωνικού αναβρασμού, όπως εκείνος που βιώνετε και τώρα στις ΗΠΑ, και παρακμής των ανθρωπίνων σχέσεων. Έχοντας στο νου μας ότι αυτά τα δύο στοιχεία είναι τα θεμέλια του concept του δίσκου, πιστεύεις ότι αν κυκλοφορούσε σήμερα θα ήταν τόσο επιτυχημένο και επίκαιρο όπως είναι αυτά τα τελευταία 30 χρόνια;

Πιστεύω πως ζούμε σε διαφορετικούς καιρούς τώρα, κυρίως σε ό, τι αφορά τη μουσική βιομηχανία. Επομένως ενδέχεται σήμερα να μην πουλούσαμε τον ίδιο αριθμό αντιτύπων σε σύγκριση με το 1988 γιατί απλούστατα αυτή είναι η κατάσταση. Πιθανώς, λοιπόν, να σημειώναμε επιτυχία μικρής κλίμακας και «υπογείως», που ίσως να ενισχυόταν από το θέμα που πραγματεύεται ο δίσκος.

Θεωρείς ότι ο κόσμος θα αφιέρωνε τον απαιτούμενο χρόνο και την απαιτούμενη σκέψη στην ακρόαση του δίσκου;

Υπάρχει τρομακτική υπερπληροφόρηση στις μέρες μας. Είναι γενικότητα, φυσικά, να προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη για το τι οι άνθρωποι σκέφτονται ή κάνουν ή θα κάνουν. Θεωρώ, ωστόσο, ότι οι άνθρωποι της δικής μου γενιάς είναι πιο εξοικειωμένοι με τη διαδικασία της ακρόασης ενός πλήρους δίσκου. Οι νεότεροι είναι εκείνοι που έχουν μεγαλώσει με μικρότερη χρονική διάρκεια συγκέντρωσης και δεν ξέρω αν θα κάθονταν να ακούσουν ένα album όπως εμείς. Ίσως, όμως, αυτό να αλλάξει εν καιρώ καθώς τα πάντα φέρνουν κύκλους, απ’ όσο φαίνεται. Βλέπεις, ας πούμε, ότι και ολόκληρες μουσικές επιστρέφουν ή φεύγουν ξανά, άρα ίσως το μόνο που χρειάζεται να είναι λίγος ακόμα χρόνος.

Έχεις κάποια προσωπική εμπειρία, μια μικρή ή μεγαλύτερη εικόνα που να αποτυπώνει την επιρροή του “Operation: Mindcrime” στη ζωή ή τη νοοτροπία των ανθρώπων;

Ναι, φυσικά. Το album επηρέασε σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ειδικά εδώ στις ΗΠΑ. Ακούω, μάλιστα, διαρκώς ιστορίες από ανθρώπους που άκουσαν το “Operation: Mindcrime” και εν συνεχεία ασχολήθηκαν με την πολιτική. Υπάρχουν και αρκετοί εν ενεργεία πολιτικοί σήμερα στη χώρα μου που μου έχουν πει πως μεγάλωσαν με το album και κατέληξαν να ζουν μέσα από την επαγγελματική ενασχόληση με τα κοινά. Παράλληλα, εννοείται πως έχω μιλήσει με πολλούς καλλιτέχνες οι οποίοι άντλησαν έμπνευση από τη μουσική του δίσκου ενώ σε κάθε περιοδεία μου, όταν συναντώ ανθρώπους μετά από κάθε συναυλία ή τους βλέπω στο δρόμο, εκείνοι μού διηγούνται προσωπικές ιστορίες για την πρώτη φορά που άκουσαν το “Operation: Mindcrime” και τα όσα σημαίνει γι’ αυτούς, γεγονός που σίγουρα με τιμά και με κάνει να πατώ στο έδαφος.

Όταν συζητήσαμε εκτενώς για το δίσκο πέρσι, διηγήθηκες την ιστορία εκείνης της βραδιάς στο Montreal όπου ουσιαστικά έγραψες το σκελετό του concept μέσα σε μια νύχτα. Τι πιστεύει ο Geoff Tate γι’ αυτό σήμερα; Θα άλλαζες κάτι σε αυτό, ορμώμενος από τυχόν διαφορετικές απόψεις που έχεις πλέον;

Όχι, είμαι αρκετά ικανοποιημένος με την τροπή που πήραν τα πράγματα τελικά. Θα έλεγα, μάλιστα, πως είμαι ακόμα πιο ενεργός κοινωνικοπολιτικά μέσα στα χρόνια. Θεωρώ ότι τα ταξίδια που κάνω έχουν ανοίξει τους ορίζοντές μου. Μαθαίνω πολλά βλέποντας τον τρόπο που ζουν οι άνθρωποι σε άλλες χώρες ή τον τρόπο που χειρίζονται καταστάσεις και όλο αυτό το συγκρίνεις με τη δική σου χώρα και ρωτάς τον εαυτό σου τι μπορείς να κάνεις για να βελτιώσεις τη ζωή σου και τη ζωή των συνανθρώπων σου. Στην καρδιά μου, λοιπόν, θεωρώ ότι είμαι σοσιαλιστής και ενδιαφέρομαι για τον απλό άνθρωπο, τους γείτονές μου και όσους γνωρίζω και όταν κάποιος περνάει δυσκολίες οποιουδήποτε τύπου, θα έπρεπε να δέχεται την απαραίτητη βοήθεια από συγκεκριμένες δομές ώστε να κάνει μια νέα αρχή. Δεν πιστεύω όμως στην απλή μοιρασιά αγαθών και χρημάτων μέσω του συστήματος πρόνοιας διότι μπορεί να καταλήξει σε στυγνή εκμετάλλευση. Είναι δεδομένο, όμως, ότι πολλοί άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια και δεν θα έπρεπε να φοβόμαστε να τους την προσφέρουμε. Επομένως, λοιπόν, θα έλεγα ότι διατηρώ τις ίδιες ιδέες.

Για πολλούς το “Operation: Mindcrime” είναι το magnum opus της καριέρας σου. Συμφωνείς μ’ αυτή την άποψη; Πώς θα ήθελες να σε θυμούνται όταν τελειώσει η πορεία σου στη μουσική;

Δεν θεωρώ ότι η καριέρα μου πλησιάζει προς το τέλος της, άρα δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση ακόμα. Θα ήθελα, όμως, αρχικά, να είμαι ένας μουσικός τον οποίο θαυμάζουν και εκτιμούν οι συνάδελφοί του. Πιστεύω στη δύναμη της μουσικής και της τέχνης γενικότερα και αν ρίξεις μια ματιά στο κυρίως μέρος της δισκογραφίας μου, είμαι ένας συνθέτης που έχω διευρύνει τα όρια αυτού που ορίζουμε ως ιδίωμα (σ.σ. genre) κάτι που θεωρώ πως είναι καλό. Δεν ήθελα ποτέ να είμαι μέλος μιας «λέσχης», εξάλλου. Έκανα ό, τι μπορούσα για να μείνω έξω απ’ αυτές (γέλια).

Έχουμε συζητήσει για το “Operation: Mindcrime” ως ταινία. Επίσης το θεατρικό στοιχείο είναι ισχυρό τόσο στη σκηνική σου παρουσία όσο και στη φωνή σου. Το θεωρείς μείζονος σημασίας για τη μετάδοση του μηνύματός σου;

Δεν ξέρω, Πάνο. Είναι κάτι που αισθάνθηκα εντελώς φυσικά και ξεκίνησα να το κάνω. Ποτέ δεν έκατσα να το σκεφτώ και να το αναλύσω σοβαρά. Απλώς κάνω αυτό που κάνω και προσπαθώ να μη βλέπω τη φάτσα μου σε video (πολλά γέλια).

Είχες, όμως, επιρροές από άλλους frontmen ή ακόμα και ηθοποιούς που βοήθησαν στο χτίσιμο της καλλιτεχνικής σου περσόνας;

Θα έλεγα ότι όλα ξεκίνησαν από το σχολείο. Ήμουν μέλος της θεατρικής ομάδας και λογικά στο υποσυνείδητο του νεαρού εαυτού μου πέρασε αυτή η τάση καθώς είχα λάβει μέρος σε πολλές ερασιτεχνικές παραστάσεις. Με τον καιρό, δε, συνειδητοποιείς πώς θέλεις να παρουσιάζεις τον εαυτό σου, τι σκηνικά θέλεις να έχεις από πίσω και στις μεγάλες περιοδείες που κάναμε παλιότερα με τους Queensrÿche υπήρξε πολύς και διαρκής πειραματισμός με τα stage shows μας. Θα σου θυμίσω, χαρακτηριστικά την παραγωγή που είχαμε στην περιοδεία για το “Promised Land” ή εκείνη για το “Hear in the New Frontier” που παρουσιάσαμε πολύ ενδιαφέροντα σκηνικά και φωτισμούς, Φτάσαμε τελικά στην παρουσίαση των “Operation: Mindcrime” 1 και 2 όπου είχαμε θίασο ηθοποιών που μας βοήθησε να κάνουμε κάτι πολύ όμορφο επί σκηνής. Άρα, λογικά, για όλα φταίει το ενδιαφέρον που έχω για το θέατρο από μικρός.

Έχεις σκεφτεί ποτέ ή σου έγιναν προτάσεις για να ακολουθήσεις καριέρα ηθοποιού; Προσωπικά, ας πούμε, θα ήθελα πολύ να δω μια εκδοχή του “Phantom of the Opera” με εσένα ως Φάντασμα.

Έχω δεχτεί πολλές προτάσεις, είναι η αλήθεια. Έπαιξα μάλιστα σε μία ταινία που κυκλοφόρησε πριν από κάποια χρόνια με τίτλο “The Burningmoore Incident”. Είναι πολύ ωμή, τρομακτική και βίαιη και εκεί υποδύομαι έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Το 2017 κυκλοφόρησες το “The New Reality” ως μέλος της μπάντας Operation: Mindcrime και είχες δηλώσει πως αυτή θα είναι η τελευταία δουλειά αυτού του σχήματος. Τι σχέδια έχεις για το μέλλον;

Προς το παρόν είμαι συγκεντρωμένος αποκλειστικά στις ζωντανές εμφανίσεις. Το βασικό τμήμα της ευρωπαϊκής μου περιοδείας ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο και έχω μερικές ακόμα ημερομηνίες στην Ιρλανδία, στην Τουρκία και φυσικά στην Ελλάδα. Εν συνεχεία, θα δοκιμάσω κάτι αρκετά διαφορετικό για ‘μένα καθώς θα είμαι μέλος της περιοδείας των Avantasia στα πλαίσια της προώθησης του “Moonglow”. Ξεκινάμε το Μάρτιο και θα τελειώσουμε το Σεπτέμβρη, επομένως για τους επόμενους μήνες θα παίζω με τους Avantasia. Ανυπομονώ, πραγματικά, διότι ο Tobias έχει συγκεντρώσει ένα πολύ καλό σχήμα γύρω του και μου αρέσει και η μουσική του.

Τι να περιμένουμε από τη συναυλία σου στην Αθήνα; Θα έχεις εκπλήξεις για εμάς;

Ναι, βέβαια. Θα είναι μια συναυλία με διαρκείς εκπλήξεις (γέλια). Απ’ όλα τα μέρη που έχω παίξει, πάντως, παγκοσμίως και μιλάμε για 65 χώρες ως τώρα, πρέπει να πω ότι το κοινό στην Ελλάδα είναι απ’ τα αγαπημένα μου. Λατρεύω τον τρόπο που ανταποκρίνεστε στη μουσική και το πάθος σας γι’ αυτή. Δεν το βλέπεις αυτό συχνά σε άλλα μέρη στον κόσμο.

Ίσως, μάλιστα, με τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα της τελευταίας δεκαετίας να έχουμε βρει και περισσότερα κοινά σημεία με το concept του “Operation: Mindcrime” πια.

Τότε ίσως να χρειαστεί να διαβάσω λίγο πριν έρθω ώστε να μάθω ακριβώς τι συμβαίνει εκεί!

Σ’ ευχαριστώ για την τιμή και για τη συζήτηση. Οι τελευταίες λέξεις ανήκουν σε ‘σένα.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους ενδιαφέρονται για τη μουσική μου και ειδικά εκείνους που θα έρθουν στις συναυλίες μου. Ελπίζω να περάσουν υπέροχα και θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να συμβεί αυτό. Ευχαριστώ κι εσένα, Πάνο, για τη συνέντευξη, το εκτιμώ πραγματικά.

Ο Geoff Tate θα εμφανιστεί στην Αθήνα και το Gagarin 205 την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου. Τη βραδιά θα ανοίξουν οι Illusory.

Τιμή εισιτηρίου: 28 ευρώ (προπώληση), 30 ευρώ (ταμείο)

Σημεία προπώλησης: Monsterville, No Remorse Records, Metal Era, The Crow Live Stage. Διαδικτυακά στο 123tickets.

Η διαδικτυακή προπώληση θα διαρκέσει ως τις 15:00 της Πέμπτης 14 Φεβρουαρίου, ενώ η φυσική προπώληση θα διαρκέσει ως την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου. Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Πόρτες: 20.30
Illusory on stage: 21.00
Geoff Tate’s Operation Mindcrime on stage: 22.15

Στο event της βραδιάς στο Facebook θα βρείτε οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.