ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΤΡΑΓΑΚΗ

“Surfing With the Alien”
από JOE SATRIANI

Ο πιο επιτυχημένος δίσκος του Joe Satriani και ένα από τα σημαντικότερα albums στην πορεία της rock κιθάρας, φέρει για εξώφυλλό του τον Silver Surfer από το πρώτο τεύχος του ομώνυμου comic του 1982 (ο χαρακτήρας, βέβαια, είναι πολύ παλιότερος) με ευθεία παραπομπή και από τον τίτλο. Ο δημιουργός του εξωφύλλου, John Byrne, πήρε το credit αλλά όχι και κάποιο δολάριο από τα εκατομμύρια που έχει πουλήσει το “Surfing…”. Το δε εναρκτήριο, ομότιτλο τραγούδι φέρνει μοιραία στο νου την εικόνα του εξωγήινου ήρωα να κάνει διαστημικούς ελιγμούς υπό τους αλλόκοσμους ήχους του Satch και της εξάχορδής του που οργιάζει και... εκεί τελειώνει οποιαδήποτε άλλη σύνδεση, αφού μιλάμε για instrumental.
MARVELNESS: 70% (...λείπουν οι στίχοι)

“Silver Surfer”
από CLOVEN HOOF

Το “A Sultan’s Ransom” είναι μεγάλη δισκάρα. Παίρνει το βρετανικό metal των CH και του δίνει κάτι από τη U.S. metal αύρα της εποχής (και το κάνει καλύτερα από το “Dominator”), με την υπέροχη φωνή του Russ North να συμβάλλει τα μάλα σ’ αυτό. Οι στίχοι του “Silver Surfer” που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά του δίσκου, αν και λίγο γενικοί, φαίνονται εμπνευσμένοι από τον αστραφτερό ήρωα πάνω στη σανίδα και δένουν ωραία με το opener του album, “Astral Rider”. Ο δε ήχος των riffs του, αν μη τι άλλο, έχει κάτι το sci-fi παρόλο που δεν μιλάμε για καμιά hi-tech παραγωγή. Είπαμε ότι είναι μεγάλη δισκάρα;
MARVELNESS: 70%

“Night Crawler”
από JUDAS PRIEST

Θα θέλαμε πολύ να σχετίζεται μ’ έναν από τους πιο cool ήρωες των X-Men, αλλά μάλλον αποτελεί σύμπτωση, αφού εδώ έχουμε να κάνουμε, φαινομενικά, μ’ ένα ακόμα από τα πολλά φανταστικά τέρατα των Judas Priest που θυμίζει σε περιγραφή περισσότερο τον Beast παρά το Νυχτοπερπατητή που τηλεμετακινείται. Πάντως, τον ανέφεραν οι Weezer σ’ ένα τραγούδι τους και “Night Crawler” songtitles έχουν δεκάδες άλλοι, αλλά εδώ έχουμε κοτζάμ “Painkiller”, οπότε δεν θα μας χαλάσετε εσείς το αφιέρωμα, κύριοι αυγολέμονοι.
MARVELNESS: 50% (κανονικά καθόλου, αλλά ο Rob Halford είναι ένας Marvel superhero από μόνος του)



“The Usurper”
από CELTIC FROST

Ο Conan δεν είναι δημιούργημα του Stan Lee, ούτε καν του Jack Kirby, αλλά του Ben E. Howard, και χρονολογείται μερικές δεκαετίες πριν τη Marvel. Όμως, ο Conan και οι Marvel συνδέονται άρρηκτα από τα seventies και μετά, με την εταιρεία να επιμελείται αμέτρητες ιστορίες του badass Bαρβάρου, συμπεριλαμβανομένου και του Usurper story, και έτσι η κληρονομιά του Howard διαιωνίζεται σε γενιές και γενιές. Ο Tom G. Warrior συγκαταλέγεται σ’ αυτές τις γενιές, με τις μυστικιστικές/occult προεκτάσεις των ιστοριών να τον γοητεύουν κομματάκι παραπάνω από το μέσο όρο του αναγνωστικού κοινού. Τραγουδάρες σαν το “The Usurper” και το “Jewel Throne” είναι το αποτέλεσμα. UGH!
ΜΑRVELNESS: 70%

“Negasonic Teenage Warhead”
από MONSTER MAGNET

Από τις πολλές λαμπρές στιγμές του αστρικού έπους “Dopes to Infinity”. Εδώ, όμως, ο καλλιτέχνης επηρεάζει το comic. Το ρεμάλι του διαστήματος Dave Wyndorf τραγουδά για τους rockstars που είναι μονίμως αρνητικοί, θλιμμένοι και κλαψομούνηδες (μιλάμε για το πρώτο μισό των ‘90s, oπότε you get the picture - που λέμε και στον πλανήτη μου), έλα όμως που το single έδωσε το όνομά του σ’ ένα νέο χαρακτήρα τoυ X-Men universe, η οποία Negasonic Teenage Warhead έγινε ευρύτερα γνωστή από την εμφάνισή της στις δύο ταινίες του Deadpool αν και με διαφορές από τον έντυπο χαρακτήρα της. Όπως και να ‘χει, η τιμή για έναν comic freak σαν τον Wyndorf είναι ανυπολόγιστη όσο το ίδιο το σύμπαν. Επίσης, υπάρχει και το "Ego the Living Planet" από τον ίδιο δίσκο, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Κερτ Ράσελ στο "Guardians of the Galaxy". 
MARVELNESS: 100%



“Thor (The Powerhead)”
από ΜΑNOWAR

Ήταν φυσικό οι epic metal Βασιλείς ν’ ασχοληθούν με τη Σκανδιναβική Μυθολογία, αρχής γενομένης με το σπουδαίο “Gates of Valhalla” από το δεύτερό τους αριστούργημα, “Into Glory Ride”. Τώρα είμαστε στο 1984 και στο τέταρτο “Sign of the Hammer” και δεν είμαστε 100% σίγουροι αν αυτός ο κόμματος είναι απόλυτα εμπνευσμένος από τον ήρωα της Marvel, παρόλο που στίχοι όπως το “Lift your cape so you can fly” θα μπορούσαν να δώσουν την απάντηση, αλλά οι οπαδοί σε πολλές περιπτώσεις έχουν ενώσει τους 2 αυτούς -ταιριαστούς μεταξύ τους- κόσμους μετά και την πρώτη “Thor” ταινία. Πάντως, η comic εσάνς πάντα υπήρχε στους Manowar (μέσω και του Conan), κι αυτό μόνο για καλό γράφεται. Βέβαια, δεν ξεχνάμε και τον ίδιο τον Thor με την ομώνυμη μπάντα του...
MARVELNESS: 60%

“An Eye for an Eye”
από SODOM

To “Better Off Dead” (1990) είναι το πιο αδικημένο ΚΛΑΣΙΚΟ Sodom album και, μα τω Lemmy, δεν έχει μόνο το “The Saw is the Law” εκεί μέσα. Ο δίσκος ανοίγει (κεφάλια) με το “An Eye for an Eye”, μία πλήρως κατανοητή και απόλυτα Sodom και thrash metal περιγραφή των συναισθημάτων του Frank Castle που είδε την οικογένειά του να ξεκληρίζεται και ως Punisher πλέον, παίρνει το αίμα του πίσω. Οφθαλμός αντί οφθαλμού μεν, αλλά κάποια ερωτήματα δεν μπορεί να τ’ απαντήσει ούτε ο Θεός.
MARVELNESS: 90%

“Holy Wars”
από MEGADETH

Τhrash metal και Punisher το 1990 είπατε; Μόνο που ο Dave Mustaine δεν παίρνει ποτέ την προβλέψιμη οδό. Σαν comic freak κι αυτός στα εφηβικά του χρόνια, βρίσκει το κατάλληλο σημείο και συναίσθημα από τη Marvel μυθοπλασία για να το συνταιριάξει με τους ιερούς πολέμους, τους εμφυλίους, το μεταναστευτικό και τα πολιτικά παιχνίδια. Κοινοί παρονομαστές που ενώνουν comic και πραγματική ζωή η έκφραση “organized crime” και ο συγκλονιστικός στίχος “Some people risk to employ me, some people live to destroy me”. Iδιοφυές. Το μίσος και η εκδίκηση έχουν την ίδια τονικότητα και όλο αυτό απογειώνεται από το ίσως πιο εξωγήινο, state-of-the-art metal που παίχτηκε εκείνη την εποχή. Ένα σπουδαίο τραγούδι που ανοίγει έναν πολύ, πολύ σπουδαίο δίσκο - και το Marvel DNA ήταν και εκεί.
ΜΑRVELNESS: 90%



“Iron Man”
από BLACK SABBATH

Από τη μία φαντάζει ως η τέλεια επιλογή, το crowning jewel του αφιερώματος, από την άλλη ο τίτλος είναι συμπτωματικός και οι στίχοι ουσιαστικά άσχετοι με τον Tony Stark και τις περιπέτειές του. Όμως: πρώτον, είναι οι Black Sabbath και ο Iron Man, δεύτερον, είναι αυτό το τραγούδι με αυτό το riff από αυτό το album, και τρίτον, η ίδια η Marvel έβαλε το τραγούδι στο κατάλληλο σημείο, στο τέλος της πρώτης (απολαυστικής) ταινίας του ήρωα με τον Robert Downey Jr. να λέει “I am Iron Man”, που η εδώ θέση του στο άρθρο μας είναι αναπόφευκτη. Βάλε και το Sabbath μπλουζάκι του Stark στο πρώτο “Avengers” και κλειδώνουμε. Δεν μένουν να ειπωθούν πολλά ακόμα, αλλά ας μου επιτραπεί το ότι ο Iron Man είναι ο αγαπημένος Marvel ήρωας του γράφοντος, όπως και το cameo του Stan Lee από την πρώτη ταινία που υποδύεται τον... Hugh Hefner.
ΜΑRVELNESS: 80% (αντί για 20%)



“Wolverine Blues”
από ENTOMBED

Αυτός ο πιο cool, badass και METAL σούπερ ήρωας της Marvel. Εκείνη η πιο cool, badass και DEATH METAL ευρωπαϊκή μπάντα των early ‘90s. Η «συνάντησή» τους στο τρίτο album των Σουηδών είναι ονειρική, τόσο όσο και το r’n’r groove που φανερώνει το group σαν αδαμάντιο μέσα από τις κλειδώσεις του. Bασικά, το death ‘n’ roll αμάλγαμα εδώ φαντάζει τόσο επιτυχημένο όσο και αυτό του ανθρώπου/ζώου που συμβολίζει ο ήρωας. Κάτι παραπάνω από 2 λεπτά και: παίρνεις τουλάχιστον 3 κλασικά Entombed riffs, την ιδανική death metal περιγραφή του χαρακτήρα στους στίχους (παρόλο που δεν ήταν ο αρχικός τους στόχος), ένα κλασικό video-clip με το “cameo” (1993 style) του Wolverine, αλλά και την αναφορά στον τίτλο του τραγουδιού και του album. Η Marvel και το metal δεν «μόνιασαν» μαζί ποτέ ξανά τόσο ωραία. Όσα σφηνάκια προλάβετε στο άκουσμά του (όπως θα τα κατέβαζε ο Logan σε κάποιο bar), στην υγειά του κύριου Lee. RIP
MARVELNESS: 666%

WORTH-MENTIONING:

Στα «λοιπά», αξίζει ν’ αναφέρουμε τους Aerosmith που διασκεύασαν το theme από την ιστορική σειρά κινουμένων σχεδίων του Spider-Man, εγχείρημα που οι Ramones ομολογουμένως έκαναν πολύ καλύτερα, ενώ θα θέλαμε πολύ το “Spider Woman” των Uriah Heep να έχει μία κάποια σχέση με το αγαπημένο «παιδί» του Stan Lee. Πάντως, όσον αφορά τον Spidey και συγκεκριμένα τις επιτυχημένες του ταινίες με τον Tobey Maguire, οι Epica στο live album τους “The Classical Conspiracy” διασκευάζουν, μεταξύ άλλων, με τον δικό τους πομπώδη, symphonic metal τρόπο, τμήματα από τα soundtracks που είχε επιμεληθεί ο μεγάλος Danny Elfman για εκείνα τα φιλμ. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν άπειρα metal covers σε μουσικές από ταινίες και σειρές που σχετίζονται με τη Marvel… Ένας άλλος σπουδαίος ήρωας του Marvel σύμπαντος, ο Hulk, μπορούμε να πούμε πως έχει την τιμητική του στο τσαχπίνικο “Set Me Free” των Velvet Revolver (δεν τους θυμάστε; Χονδρικά, οι Guns n’ Roses με τραγουδιστή τον συγχωρεμένο Scott Weiland των Stone Temple Pilots) το οποίο μάλλον γράφτηκε κατά παραγγελία για την πρώτη ταινία του Πράσινου Γίγαντα το 2003 παρότι, κι αυτό, είναι σχετικά αφηρημένο στιχουργικά. Γενικά, η Marvel ήταν πάντα κοντά στο hard rock, ετοιμάζοντας comics τόσο για τους Kiss (ε καλά τώρα) όσο και για τον Alice Cooper. Aπό τους πιο… obscure ήρωες της Marvel, και μάλιστα με διάφορες εκδοχές μέσα στα χρονικά, είναι ο Destroyer ο οποίος έχει την τιμητική του στο προτελευταίο album των Saxon, “Battering Ram”. Τέλος, οι Killitorous, με μέλη από Vital Remains, κλπ, που πριν μερικά χρόνια έγραψαν τον δικό τους death metal ύμνο για το θρύλο της Marvel: “It’s Not Stanley, It’s Stan Lee”. Αμέ!